جاوا اسکریپت غیر فعال میباشد. برای تجربه بهتر، جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال کنید.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser .
برشوره زار معصیتم گریه می کنم آیا حقیقت است که اصلاٌ شبیه نیست؟ عشاق شهر یکسره تعریف می کنند این اشک روضه حال مرا خوب کرده است
این روزها خیلی دلم تنگ ست آقا بین زمین و آسمان و ماه و خورشید از انتظاری تلخ و دروی شعر گفتن شاعر : مریم قلی زاده
تو وضميرهايت ديگر به كارم نمي آیيد دنبال سوم شخص(غايب)ميگردم..................
ماه فلک ستاره فشاند ز چشم خویش بی تو تسلّی دل ما، ای عزیز جان! بازآ که با تو نالۀ تنهایی علی وقتی تو ذوالفقار بگیری به دست خویش
براي ديدن خود لايقم نمي داني؟ تمام آرزويم بوده با تو باشم من چرا درون دلم تا ابد نمي ماني؟ چگونه پيش تو آيم شبي به مهماني؟ مرا گناه و معاصي ز چشم تو انداخت بيا بيا كه به اين دردها تو درماني خدا كند كه دهي بر دلم تو ساماني جهان بدون حضورت چقدر پژمرده است به قلب عالم امكان تو جان جاناني رها نما تو مرا از غم و پريشاني
سلام وارث تنهای بی‌نشانی‌ها نیامدی و کهنسال‌هایمان مُردند کسی برای نجات شما نمی‌آید بگو به حرف بیایند مردگانِ سکوت و زرد می‌شوند و دانه‌دانه می‌افتند
دارد جوان سینه زنت پیر می شود وقتی به نامه ی عملم خیره می شوی اشک از دو دیده ی تو سرازیر می شود کی این دل رمیده ی من هم زهیروار در دام چشم های تو تسخیر می شود ؟ این کشتی شکسته ی طوفان معصیت با ذوق دست توست که تعمیر می شود حس می کنم پای دلم لحظه ی گناه با حلقه های زلف تو درگیر می شود در قطره های اشک قنوت شب شما عکس ضریح گمشده تکثیر می شود تقصیر گریه های غریبانه ی شماست دنیا غروب جمعه چه دلگیر می شود! وحید قاسمی
کارم به شاید باید و اما رسیده
اشک یتیمم سوخته دامانش... انگار تنگ غروب روز عاشورا رسیده می ترسم از روزی که بر قبرم به خوانند برخیز و از جا و ببین آقا رسیده نامه بر خوبی نشد گنجشک اشکم پیغام هایم دست تو آیا رسیده؟ تاخیر کردم من برای خدمت اما تا اسم حاجت برده ام در جا رسیده خورشید فصل پنجم دنیا کجایی بی تو قسم اینجا فقط سرما رسیده یکبار دیگر جمعه با تو نیامد یکبار دیگر شنبه های نارسیده علیرضا لک
بهار آمد و نشكفت باغ خاطر ما ز هر كرانه، شقايق دميده از دل خاك ز منجنيق فلك سنگ فتنه مىبارد به سوى غاشيه داران مير عشق، ببين! طلايه دار تواند اين مبشّران ظهور ز دست برد مرا، شور عشق و جذبه
منتظـــر بودن عبادت کردن است سجده‌ام سر می‌کشد از روی مهـــر ای نمی‌دانم، کجــایی!؟ کیستـــی!؟ خاک در دست کسوف افتاده است بی‌تو ما دل‌شــــوره‌های بینـــــوا با تجـــــلّی های پر هیبـــت بیــــا
یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد تا چند بنالم زار شب تا سحر از هجرش از ديده نهان اما اندر دل من جايش مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما
بیا مهدی ولی با ذوالفقارت که گردن ها بود در انتظارت آری عطشش ه خون ما جاریست آن وعده آسمانی ای مردم هنگان ظهور نور نزدیک است قائم به اقامه نماز آید کوبنده کل دین ستیزان است تا کفر و نفاق را بر اندازد ما را به صراط خود هدایت کن درهم شکننده ی زبان بازان با یاد تو التیام می گیرم بگشای لب از سر تبسم ما را خس و خار ره مگردان کاین قافله را زخود مرانی لطفی که به چله در نمانیم گفتی که گدازه ی جگر کو آئینه به شمع طور دارد دنبال تو در کجا بگردیم در ره گذر امید و بیمم ما را به هوای خود برانگیز موج نفس تو روح پرور دریا دریا خروش و آتش
انگار بال و پرم درد می کند
از بس نشستم و هی گریه کرده ام چشمان سرخ و ترم درد می کند کی می رسی که دلم زیر و رو شود این قلب شعله ورم درد می کند از بس نماز تحیت اقامه شد حس می کنم کمرم درد می کند هر صبح جمعه دلم شور می زند وقتی که قلب حرم درد می کند بهزاد پودات
درون كلبه قلبم همیشه جای تو باشد مرا نسیم نگاهت به باغ آینه‌ها برد خوشا كبوتر عشقی كه در هوای تو باشد قنوت سبز نمازم به التماس درآمد چه می‌شود كه مرا سهمی از دعای تو باشد به گور می‌برد ابلیس آرزوی دلش را اگر كه تكیه دستم به شانه‌های تو باشد در این دیار حریمی برای حرمت دل نیست بیا حریم دلم باش تا سرای تو باشد خدا كند كه دلم را به هیچكس نفروشم خدا كند كه دل من فقط برای تو باشد
از اسم تو آنقدر نوشتم که دیوانه بگوینـد گل نرگس بدست دیده به راه بود
ز فرط درد جداييّ و رنج تنهايي براي ديدنت اي آفتاب چرخ كمال! در امتداد ره انتظار، منتظَرا ! هماي روح شهيدان حقّ ز مسلخ عشق ز بعد غيبت كبرايت اي امام زمان! كنون كه پنجة قدرت نماي حق ز ازل دور روز عمر اگر فرصت وصال نداد
چه می‌شود که مرا هم به آسمان ببری؟ به میهمانی سبز فرشتگان ببری چه می‌شود که در این قحط عشق و شربت و شعر مرا به کشف غزل‌های مهربان ببری چه می‌شود که در این ابتدای راه، مرا به روزهای خوش آخرالزّمان ببری؟ چه می‌شود که همین‌جا مدینه‌ات باشد تو هم برای یتیمان، شبانه، نان ببری؟ چه می‌شود که بیایی از این به بعد مرا به عمق حادثه، آن سوی امتحان ببری؟ چه می‌شود که مرا مثل عاشقان خودت سه‌شنبه‌های اجابت، به جمکران ببری؟ اصغر رجبی
از بس که نبودی لَقَبِ شاه زیاد است
" محمد شریف "
