پروانه‌ماهی‌ها معمولاً در اطراف صخره‌های مرجانی یافت می‌شوند. بیش از 100 گونه مختلف از پروانه‌ماهی‌ها یافت شده که در سراسر اقیانوس اطلس، اقیانوس هند، و اقیانوس آرام توزیع‌شده‌اند. این به این معنی است که پروانه‌ماهی‌ها گونه‌ای از ماهی‌های دریایی آب‌شور هستند.
پروانه‌ماهی معمولی نسبتاً کوچک است و به‌طورکلی تا حدود 10 تا 12 سانتیمتر رشد می‌کند. بااین‌حال مشخص شده است برخی از گونه‌های پروانه‌ماهی‌ها تا 20 سانتیمتر رشد می‌کنند و دیده شده است که برخی از آن‌ها تا 30 سانتیمتر هم رشد کرده اند.
پروانه‌ماهی می‌تواند تا 10 سال در یک آکواریوم که شرایط خیلی خوبی داشته باشد زندگی کند اما سن آن‌ها در طبیعت تنها تا حدود 7 سال می‌رسد. نگه‌داشتن پروانه‌ماهی‌ها دشوار است، به‌این‌علت که به شرایط بسیار خاص آب نیاز دارند که ملزم نظارت منظم و حساس است چون پروانه‌ماهی‌ها تنها در شرایط خاص آب در طبیعت یافت می‌شوند.
پروانه‌ماهی
نزدیک‌ترین خویشاوندان پروانه‌ماهی‌ها، فرشته ماهی‌ها به شمار می روند که از نظر رنگ مشابه آن‌ها هستند. اما فرشته ماهی‌ها اغلب از نظر اندازه بسیار بزرگ‌تر از پروانه‌ماهی‌ها هستند. پروانه‌ماهی‌ها را می‌توان توسط لکه‌های سیاه بر روی بدنش، نوارهای تیره اطراف چشمانشان، و این واقعیت که دهان پروانه‌ماهی‌ها برآمده‌تر از دهان فرشته ماهی‌ها است تشخیص داد.
پروانه‌ماهی‌ها از حیوانات روز فعال هستند، به این معنی که آن‌ها در طول روز تغذیه کرده و در طول شب در میان مرجان‌ها استراحت می‌کنند. اکثر گونه‌های پروانه‌ماهی‌ها پلانکتون‌های داخل آب، مرجان، و شقایق‌های دریایی و گاهی اوقات به‌عنوان میان وعده سخت‌پوستان کوچک را می‌خورند. آن دسته از پروانه‌ماهی‌هایی که غذای اصلی آن‌ها را پلانکتون‌های موجود در آب تشکیل می‌دهد، به‌طورکلی گونه‌های کوچک‌تر پروانه‌ماهی‌ها هستند که آن‌ها را در گروه‌های بزرگی می‌توان دید. گونه‌های بزرگ‌تر پروانه‌ماهی‌ها نسبتاً انفرادی هستند و یا با شریک زندگی خود و یا به تنهایی زندگی می‌کنند.
پروانه‌ماهی‌ها توسط تعدادی از شکارچیان بزرگ ازجمله ماهی‌هایی مانند اسنپر، مارماهی، و کوسه شکار می‌شود. با توجه به این واقعیت که پروانه‌ماهی‌ها اندازه کوچکی دارند، می‌توانند خود را به پهلو داخل شکاف صخره‌های مرجانی پنهان کنند تا از خطر فرار کرده و از خورده شدن جلوگیری کنند.
پروانه‌ماهی
پروانه‌ماهی‌ها زوج جفت‌گیری تشکیل می‌دهند که برای همه زندگی با هم می‌مانند. پروانه‌ماهی تخم خود را در آب رها می‌کند که بخشی از پلانکتون را تشکیل می‌دهد (که به همین خاطر است که بسیاری از تخم پروانه‌ماهی‌ها به‌طور تصادفی توسط حیواناتی که با خوردن پلانکتون‌ها زندگی می‌کنند خورده می‌شوند). هنگامی‌که تخم پروانه‌ماهی‌ها باز شد، نوزاد پروانه‌ماهی پوستی زره مانند روی بدن خود ایجاد می‌کند و برای حفاظت از خود زمانی که آن‌ها هنوز آسیب‌پذیرند، از آن استفاده می‌کند. وقتی پروانه‌ماهی بزرگ می‌شود، این صفحات ناپدید می‌شوند. پروانه‌ماهی‌ها یک طول عمر متوسط 8 تا 10 سال دارند، هرچند مشخص شده است که برخی از گونه‌های پروانه‌ماهی بزرگ‌تر، به سن بیشتری رسیده‌اند.
امروزه، پروانه‌ماهی یک حیوان در معرض خطر در نظر گرفته می‌شود، عمدتاً به‌این‌علت که جمعیت این حیوان به دلیل آلودگی آب و از دست دادن زیستگاه طبیعی‌شان تهدید شده است. تخریب صخره‌های مرجانی به‌طور عمده توسط قایق‌ها رخ می‌دهد و بدون زیستگاه‌های مرجانی، پروانه‌ماهی‌ها به دلیل کمتر شدن غذا و قرارگیری بیشتر در معرض شکارچیان، سخت تر می‌توانند زنده بمانند.
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
پروانه‌ماهی معمولی نسبتاً کوچک است و به‌طورکلی تا حدود 10 تا 12 سانتیمتر رشد می‌کند. بااین‌حال مشخص شده است برخی از گونه‌های پروانه‌ماهی‌ها تا 20 سانتیمتر رشد می‌کنند و دیده شده است که برخی از آن‌ها تا 30 سانتیمتر هم رشد کرده اند.
پروانه‌ماهی می‌تواند تا 10 سال در یک آکواریوم که شرایط خیلی خوبی داشته باشد زندگی کند اما سن آن‌ها در طبیعت تنها تا حدود 7 سال می‌رسد. نگه‌داشتن پروانه‌ماهی‌ها دشوار است، به‌این‌علت که به شرایط بسیار خاص آب نیاز دارند که ملزم نظارت منظم و حساس است چون پروانه‌ماهی‌ها تنها در شرایط خاص آب در طبیعت یافت می‌شوند.
پروانه‌ماهی
نزدیک‌ترین خویشاوندان پروانه‌ماهی‌ها، فرشته ماهی‌ها به شمار می روند که از نظر رنگ مشابه آن‌ها هستند. اما فرشته ماهی‌ها اغلب از نظر اندازه بسیار بزرگ‌تر از پروانه‌ماهی‌ها هستند. پروانه‌ماهی‌ها را می‌توان توسط لکه‌های سیاه بر روی بدنش، نوارهای تیره اطراف چشمانشان، و این واقعیت که دهان پروانه‌ماهی‌ها برآمده‌تر از دهان فرشته ماهی‌ها است تشخیص داد.
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
پروانه‌ماهی‌ها از حیوانات روز فعال هستند، به این معنی که آن‌ها در طول روز تغذیه کرده و در طول شب در میان مرجان‌ها استراحت می‌کنند. اکثر گونه‌های پروانه‌ماهی‌ها پلانکتون‌های داخل آب، مرجان، و شقایق‌های دریایی و گاهی اوقات به‌عنوان میان وعده سخت‌پوستان کوچک را می‌خورند. آن دسته از پروانه‌ماهی‌هایی که غذای اصلی آن‌ها را پلانکتون‌های موجود در آب تشکیل می‌دهد، به‌طورکلی گونه‌های کوچک‌تر پروانه‌ماهی‌ها هستند که آن‌ها را در گروه‌های بزرگی می‌توان دید. گونه‌های بزرگ‌تر پروانه‌ماهی‌ها نسبتاً انفرادی هستند و یا با شریک زندگی خود و یا به تنهایی زندگی می‌کنند.
پروانه‌ماهی‌ها توسط تعدادی از شکارچیان بزرگ ازجمله ماهی‌هایی مانند اسنپر، مارماهی، و کوسه شکار می‌شود. با توجه به این واقعیت که پروانه‌ماهی‌ها اندازه کوچکی دارند، می‌توانند خود را به پهلو داخل شکاف صخره‌های مرجانی پنهان کنند تا از خطر فرار کرده و از خورده شدن جلوگیری کنند.
پروانه‌ماهی
پروانه‌ماهی‌ها زوج جفت‌گیری تشکیل می‌دهند که برای همه زندگی با هم می‌مانند. پروانه‌ماهی تخم خود را در آب رها می‌کند که بخشی از پلانکتون را تشکیل می‌دهد (که به همین خاطر است که بسیاری از تخم پروانه‌ماهی‌ها به‌طور تصادفی توسط حیواناتی که با خوردن پلانکتون‌ها زندگی می‌کنند خورده می‌شوند). هنگامی‌که تخم پروانه‌ماهی‌ها باز شد، نوزاد پروانه‌ماهی پوستی زره مانند روی بدن خود ایجاد می‌کند و برای حفاظت از خود زمانی که آن‌ها هنوز آسیب‌پذیرند، از آن استفاده می‌کند. وقتی پروانه‌ماهی بزرگ می‌شود، این صفحات ناپدید می‌شوند. پروانه‌ماهی‌ها یک طول عمر متوسط 8 تا 10 سال دارند، هرچند مشخص شده است که برخی از گونه‌های پروانه‌ماهی بزرگ‌تر، به سن بیشتری رسیده‌اند.
امروزه، پروانه‌ماهی یک حیوان در معرض خطر در نظر گرفته می‌شود، عمدتاً به‌این‌علت که جمعیت این حیوان به دلیل آلودگی آب و از دست دادن زیستگاه طبیعی‌شان تهدید شده است. تخریب صخره‌های مرجانی به‌طور عمده توسط قایق‌ها رخ می‌دهد و بدون زیستگاه‌های مرجانی، پروانه‌ماهی‌ها به دلیل کمتر شدن غذا و قرارگیری بیشتر در معرض شکارچیان، سخت تر می‌توانند زنده بمانند.