میهمانی شدشروع ای عاشقان نورحق کرده طلوع ای عاشقان{ویژه نامه ماه مبارک رمضان}

[Mohadlove]

[h=2]میهمانی شدشروع ای عاشقان نورحق کرده طلوع ای عاشقان{ویژه نامه ماه مبارک رمضان}[/h]

میهمانی شد شروع ای عاشقان
نورحق کرده طلوع ای عاشقان

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

(♥)█(♥)ویژه نامه ماه مبارک رمضان(♥)█(♥)

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

​

​

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

مَنْ مَنَعَهُ الصَّوْمُ مِنْ طَعَامٍ يَشْتَهِيهِ كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُطْعِمَهُ مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَ يَسْقِيَهُ مِنْ شَرَابِهَا

حضرت محمد که درود خداوند بر او و اهلش باد فرموده اند :

كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه ‏اش باز دارد برخداست كه به او
از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شراب هاى بهشتى به او بنوشاند.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج 40 ، ص 331 ، ح 13

من آمده ام باز ....

رمضان آمد و من دوباره
با کوله باري از نياز آمده ام
که جرعه اي از آغوش گرم مناجاتت را
به دل نا آرامم بچشاني
و تصوير شيريني مقام وصال را
به کام افکار و اعمالم نشان دهي...

و من آمده ام باز تا
مهمان لحظه هاي سبز بي خويشتن شوم
تا از بلنداي آسمان،
اين پنجرۀ هفت رنگ رؤيايي
که بارگاه هميشه گسترده ملائک است،
بال بگشايم و پر بسايم به مدار عشقت
تا دور دست تکامل و عرفان!

مرا درياب يا سَتَّار َالعُيُوب
تا پهن دشت پيکرم که فرسوده
از علف هاي هرز کوته بيني و کج نگري شده را
با حضور سبز و روحاني ات بياميزم!

قنوتم را ببين که نيازم را به نمايش مي گذارد
در آسمان آبي عظمت تو
و از برهوت کلمات نجاتم ده
که هيچ واژه اي گوياي احساساتم نيست!

يا ربَّ النُور العَظيم ...
در ماه آفتاب آفريني مرا با نورخويش تجلي ده؛
در نور مهمان کن؛ با نور بياميز؛

با نور متولد کن و با نور بميران...
يا نُورَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِي الظُلَم...

هر که دارد سر سودای خدا بسم الله
هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله

میزبانان سحر منتظر مهمانند
هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله

چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
هر که دارد طلب آب بقا بسم الله

ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله

سفره بندگی ماه خدا پهن شده
سفره ماست کنار شهدا بسم الله

دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته
همنشین است خدا با فقرا بسم الله

شد هلال مه دلدار حلال همگان
رویت یار حلال است تو را بسم الله

دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس
باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله

یادی از تشنگی روز قیامت باید
باب افطار گشوده ست به ما بسم الله

میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست
ایها الناس سوی آل عبا بسم الله

روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین
هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله

رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

در رکاب پسر فاطمه باید جان داد
هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله
​

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

چه بگویم جز، الهی العفو...؟
الهی تو پاک آفریده ای ما آلوده کرده ایم
با درودی بر آستان تو، ای پروردگار من!

خدایا !
اجازه فرما که همه احساس من از قلبم بیرون تراود
و بر پای تو با این جهان تماس حاصل کند.
چونان ابر باران زای تابستان
که با بار سنگین رگبارهای ناافشانده اش
در سطح پایین آویخته باشد،

بار الها !
اجازه فرما همه هستی من بر در سرای تو،
برای ابراز درودی بر آستان تو، سر تعظیم فرود آورد.

معبودا !
اجازه فرما همه ترانه های من در مسیرهای گوناگون
به جریانی واحد مبدل گردد و به سوی دریای سکوت،
به امید دوری بر آستان تو روان شود.

مهربانا !
اجازه فرما همچون انبوهی از دُرنای دور از خانمان
که روزان و شبان به سوی آشیانه های کوهستانی خویش باز می گردند،

رئوفا !
اجازه فرما همه جان من، به نشانه درودی بر آستان تو،
سفر خود را به سرای جاودانی آغاز کند.

رحیما !
به رحمانیت سوگند که برمن رحم کنی
ای رحم کننده ترین رحم کنندگان

آمین یا رب العالمین

​

 

[Mohadlove]

اینجا ابتدای مهربانی خداوند است،
سحرگاه روشن «اللّهم انّی اسئلکَ من بَهائِکَ بِأبْهاهُ و کُلُّ بهائِکَ بَهی».

اینجا سحرگاه باران یکریز استجابت است؛
اینجا آغاز رحمت واسعه نور،
اینجا آغاز سلام و تحیت است.

اینجا آغاز شفافیت و آینه‏گی
اینجا آغاز صمیمیت و جاودانگی،
اینجا ابتدای مهربانی خداوند است.


و این منم!دور مانده از چشمه.‏ساران رحمت
غرق در لذات ناچیز زمینی

افتاده در گودال وحشت و تنهایی
با قلبی آکنده از نفاق

و عملی لبریز از ریا
و زبانی سراسر کذب
و چشمی افروخته از خیانت


هذا مقام العائذ بک من النار
هذا مقام المستَجیر بک من النار
هذا مقام المستغیثُ بک من النار

بگذار اولین کسی باشم
که به دعوتت پاسخ گفته است!


بگذار اولین کسی باشم
که حلاوت مهربانی‏ات را چشیده است!

بگذار اولین کسی باشم
که سر بر شانه‏ های کریمت گذاشته است!


ای خدایی که تمام پنجره‏ هایت را به رویم گشوده‏ای!
ای خدایی که تمام چشمه ‏هایت را زیر پایم جاری کرده ‏ای!
ای خدایی که از همه سو، به استقبالم آمده ای!

هذا مقام الخائف المستجیر
این است حال کسی که این روزها به تو رسیده است.

این است حال کسی که دور مانده بود از هفت شهر مهربانی تو
این است حال کسی که خودش را باخته بود...
خودش را گم کرده بود...
خودش را کشته بود...


خودش را ذره ذره پامال وسوسه ‏های شیطانی خویش کرده بود.
این است حال زار کسی که اینک گرمای محبت تو،
یخ ‏های انباشته در درونش را ذوب کرده است.


این است حال کسی که آواره بود،
هراسان بود؛ حال کسی که در گناه مسکن داشت،
حال کسی که غرق در لذات زمین بود.
حال کسی که گناه مغرورش کرده بود
و حال کسی که تو را تازه یافته است.

در این سحرگاه، در این لحظه ‏های توبه و استجابت.
حال کسی که تازه دریا را یافته است،
حال کسی که تازه خودش را یافته است.


حال کسی که تازه به لبخند خداوند رسیده است،
حال کسی که به لذت آسمانی رسیده است،
حال کسی که جز تو کسی را ناجی نمی‏داند.

هذا مقام الغریب الغریق...
این است مقام غریب غرق شده

بر بام های این همه فراوان، هلال نو رسیده، سوسو می زند
و صدای آسمان، در دل ها فراگیر می شود:

ای اهل زمین! ماه خدا فرا رسید.
همه برمی خیزند و پیراهن ها را از سکوت یک ساله می تکانند.

سجاده ها را از سر می گیرند...
قرآن ها، از نو متولد می شوند.
سفره ها رنگ دیگر می گیرند؛

رنگ بزم خداوندی؛ رنگ تبرک بی دریغ، رنگ مائده های آسمانی.
دل های وضو گرفته، نفس زنان، به درگاه رحمت می آیند:

خداوندا! تمام معبرها را در انتظار رسیدن رمضانِ تو،
آب و جارو کرده ایم.

شاهد باش که با آغوش شوق، در به رویش می گشاییم؛
پس سفره های دست هایمان را خالی نگذار

آه، این صدای حزین و عاشقانه از آن کیست که خواب را از سرم ربوده است؟
چه کسی است که در این سحرگاه،
بی صبرانه ناله می کند و خدایش را می خواند.

صدایش آشناست.
صدایش از جنس صدای پیغمبر است که در شب های غار حرا،
قرآن را زمزمه می کرد.

همچون صدای علی(ع) است که در چاه های نیمه شبِ کوفه،
گریه سر می داد و تمام عرش را به لرزه می انداخت.
این صدا همچون صدای فاطمه(س) است که شب تا سحر،
خدا را تسبیح می گفت و تمام خاک را دعا می کرد.

این زمزمه غم انگیز، شبیه ناله های حسین(ع) است که با کلماتی بی بدیل،
عشقش را به خداوند ابراز می کرد.
آه، چه می گوید این مرد عاشق:

«اِلهِی لا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ... وَ لا تَمْکُرْبِی فِی حِیلَتِکَ...;
خدایا! مرا با عقوبت و انتقامت تنبیه نکن
و مرا به حیله و مکر خویش مبتلا نساز!»


این صدا از جنس سجده های ممتد و بی پایان است.
از جنس ناله های به جامانده از کربلا و عاشوراست.
این صدای ستایشگر،
تمام هستی را با کلمات دعای خویش،
راه و رسم توحید می آموزد؛ صدای سجاد است.


برخیز! برخیز و با او زمزمه کن.
در این سحرگاهان بی شباهت و مقدس،
کلمات متبرک مردی را زمزمه کن که از نسل علی(ع) است
و به آدمیان می آموزد در سحرهای روزه داری، چگونه با خدای خویش سخن بگویند.

به ما می آموزد چگونه کوچه های زمین را به سمت آسمان راه بگشاییم.
برخیز و «ابوحمزه» بخوان که این دعا،
اعجاز امامت معصومی است که شیوه سخن گفتن با خدا را از همه کس بهتر می داند.

تنها او می داند که با خدا چگونه سخن بگوید تا بی درنگ پاسخ بشنود.


سودابه مهیجی

الهی!
ماه توست و من میهمان توام.
آنچه بر سفره تو پذیرای من است،
بخشایش و کرم توست؛
سفره ای به رنگ دل که برکت تو در آن گسترده است.
حال که میهمانی چو من داری،
یاری ام نما تا رضایت و خشنودی میزبان خویش کسب کنم
و بلندترین نعمتت را که توفیق است،
نصیبم فرما و در بهترین مکان ها که میان باغ و جنت رضوان توست،
جایم بده که جز تو اجابت کننده ای برای گرفتارانی که تو را می خوانند،
نخواهد بود.

یک جرعه آفتاب


پیامبر اکرم(ص): «درهای آسمان، شب اول این ماه گشوده [می شود]
و تا آخر این ماه بسته نمی شود».
علامه محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 96، ص 243.


«در ماه رمضان، قرآن بسیار تلاوت کنید».
فضائل الاشهر الثلاثه، ص 95.


«دعای روزه دار رد نمی شود».
احمد بن حنبل، مسند احمد بن حنبل، ج 2، ص 7.


«اگر بنده، ارزش ماه رمضان را می دانست،
آرزو می کرد که سراسر سال، رمضان باشد».
بحارالانوار، ج 96، ص 346.


حضرت علی(ع):
«رمضان، رمضان نامیده شد؛ چون گناه را می سوزاند».
کنز العمال، ح 23688.


امام صادق(ع):
«هرکه روزه داری را افطاری دهد، اجرش همانند اجر اوست».
الکافی، ج 4، ص 5.

در میهمانی ملکوت

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

باز آمدی به بزم باده نوشان شکیبا که دلارام عاشقان شوی.
باز آمدی که دل بری و جان بیاوری و نسیم صبح صفا در گیسوی مه رخان بیفکنی.
چه مهربان یار و چه نیکو انیس و چه زیبا ندیم منی ای اهل غمزه و اغماض،
ای ماه بی مثال!
ندیم بدی بودم و ندیده انگاشتی و باز به سراغم آمدی!
دوباره مرا به میهمانی ملکوت می خوانی و شرم،
زبان اجابتم بسته است و بغض حسرت از گذشته ی خویش،
راه رهایی از نای بی نوایی ام می کاود.
جفا کردم، از تو وفا دیدم.
دیده به رویت بستم و ابواب عفو به رویم گشودی
و عاشقانه سفیر رحمت دلدارمان شدی.
اشک انابه و لهیب دل و التهاب نگاهم ببین و ببخشای و سلام صمیم مرا دوباره پذیر
و نامه ی ضیافت از من دریغ مدار!
تو رسول نگار و عشوه ی عرش و کرشمه ی احسان حبیب من و بشارت عنایت اویی.
ای ماه دلارای صائمان، رمضان!
به سراچه ی قلب غریبم خوش آمدی!
مهجوری من از راه فائزین قدر، حرمان هماره من است و دلجویی تو می جویم.
​

...

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

​

​

 

[zahra]

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

ماه مهمانی

ماه را در آسمان، مشتاقانه به تماشا می رویم
تا ماه مبارک را با آمدنش آغاز کنیم.

چه مبارک سحری و چه روزهای مهربانی!
چه شب های صمیمی ای.

شب هایی آمده اند که ما از همه ستاره هایی که می بینیم
به خدا نزدیک تر خواهیم شد.

شب هایی که فرشته ها به ما لبخند خواهند زد
و تمام کائنات به ما رشک خواهند برد.

شب هایی که بی واسطه با خداوند حرف خواهیم زد
و خدا ما را در مهربانی خویش شناور خواهد کرد.

شب هایی که صدای گرامی قرآن، لالایی ستاره های
چشمک زن خواهد شد.

صدای بال فرشتگان، آوازهایی خواهند شد که
ما را به پرواز پیوند خواهد زد.

دوست دارم نیمه شب ها با من به کوچه های مهربانی خداوند بیایی
و ببینی که چگونه کنار گل های شمعدانی و بابونه های
شبنم زده، نام خدا را عاشقانه آواز می کنم.

این روزها خدا، دروازه های آسمان را به ما نشان خواهد داد
و دست های لبریز دعای ما در کهکشان ها جاری خواهد شد.

این شب ها، خداوند فانوس های مهربانی اش را بر سر راه ما خواهد
افروخت، تا در بیشه های زشت و مه آلود گم نشویم.

خدایا! ما با ماه می آییم تا مهربانی را در مبارک ترین ماه ها آغاز کنیم.
دست های خالی ما را در آستانه تنهایی و سرگردانی رها مکن.

خدایا! در این ماه مبارک، به مهمانی تو می آییم، پس آینه های
فطرتمان را در غبار جهل و ناآگاهی مپسند.

الهی! سوگند به تو که ما ستاره های خاموشیم
اگر تو از آفتاب فضلت بر جانمان نتابانی.

خدایا! درهای مهربانی ات را در این ماه مهربانی بر ما بگشا
تا رستگاری در آستانه خانه هایمان، ما را به معراج تو بخواند.

کاش می توانستیم تمام سال های پیش رو را از روحانیت این ماه لبریز کنیم!
کاش تمام روزهای سالمان، بوی مهربانی رمضان را می گرفتند!

کاش لبخندهایمان تمام سال، مثل همین چند روز صمیمی تر می شد!
کاش آینه هایمان همیشه مثل همین روزهای مبارک رمضان،
زلال می ماند؛

زلال تر از تمام رودهایی که قله های سرکش کوه ها
را به نجابت آرام دریاها پیوند می زنند!

خدایا! ماه مهربانی تو آغاز شد؛
ما را مهربان ترین مهمانان خویش بخواه.

عباس محمدی

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

 

[zahra]

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

وقتی که می آیی...

با تو، خویشتن را از هر گناهی تطهیر می کنم.
با تو می توانم تا آسمان هفتم، بی درنگ پرواز کنم.

وقتی که می آیی، مرا به مهمانی خداوند می بری.
چه شوقی دارد مهمان خدا بودن!
چه شوقی دارد از پرنده ها سبکبال تر شدن!

تو، عطر باغ های بهشت را می دهی؛
عطر سفره های صمیمانه اهل بیت علیهم السلام را.

وقتی که می آیی، صدای مناجات علی علیه السلام را هم با خودت می آوری.
هر شب، نجوای غریبانه اش را می شنوم. بوی رفتنش را حس می کنم.

شب بیست و یکم، همه آبشارها، نامش را در اشک زمزمه
خواهند کرد.حس عجیبی دارم. دعا می کنم کاش این بار
دستان ابن ملجم بلرزند! کاش این بار نتواند!

اما فرشته ها آمده اند تا برکت زمین را بر روی بوسه هایشان تشییع کنند.
این بار هم من و تو سیاه پوش می شویم.

برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید

​

​