منوچهر آتشی ، شاعر و مترجم ، دوم مهرماه سال 1310 در دهرود دشتستان متولد شد . تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در بوشهر به پايان رسانيد و به خدمت دولت درآمد . مدتي آموزگار فرهنگ بود و سپس در سال 1339 به تهران آمد و در دانشسراي عالي ، به تحصيل پرداخت . او در مقطع كارشناسي رشتهي زبان و ادبيات انگليسي ، فارغالتحصيل شد و در دبيرستانهاي قزوين ، به امر دبيري پرداخت . آتشي از سال 1333 انتشار شعرهايش را شروع كرد و در فاصلهي چند سال توانست در شمار شاعران مطرح معاصر درآيد . نخستين مجموعهي شعر او با عنوان آهنگ ديگر در سال 1339 در تهران چاپ شد و پس از اين مجموعه ، دو مجموعه ديگر با نامهاي آواز خاك (تهران ، 1347) و ديدار در فلق (تهران 1348) از او انتشار يافت . جز اين مجموعههاي شعر ، داستان فونتامارا اثر ايگناتسيو سيلونه را هم به زبان فارسي ترجمه كرد كه در سال 1348 بهوسيله سازمان كتابهاي جيبي انتشار يافت . علاوه بر مجموعههاي وصف گل سوري (1367) ، گندم و گيلاس (1368) ، زيباتر از شكل قديم جهان (1376) ، چه تلخ است اين سيب (1378) و حادثه در بامداد (1380) ، ترجمهي آثاري چون دلاله (تورنتون وايلدر) و لنين (ماياكوفسكي) نيز در كارنامهي ادبي آتشي بهچشم ميخورد . ضمن آنكه دربارهي آثار او دو كتاب نوشته شده است ؛ اولي با عنوان منوچهر آتشي به قلم محمد مختاري و ديگري پلنگ درهي ديزاشكن از فرخ تميمي . منوچهر آتشي دو سال پيش برگزيدهي كتاب سال جمهوري اسلامي ايران و امسال نيز برگزيدهي پنجمين همايش چهرههاي ماندگار شده بود .