[h=3]
[/h] [h=3]بارالها، براستی
ستایش بی حد مخصوص توست و
بندگی حضرتت بهترین نعمت[/h]
[h=3]چقدروچگونه باید بنویسم وزندگی نمایم تا لایق
شکرگذاری بی کران نعمتهای تو شوم[/h]
[h=3]نمیدانم تا به کی حسرت لحظاتی را بی عشق تو سپری میشوند را باید خورد[/h]
[h=3]بارالها، چگونه
شکر نعمات تورا بجای آورم،[/h] [h=3]درحالی که حتی ازشمارش آنها نیز ناتوانم؟[/h] [h=3]بارالها، چگونه وبا چه رویی به درگاهت طلب حاجات نمایم،[/h] [h=3]در حالی که
سرشار ازگناهم و کثرت معاصی امانم نمیدهد؟[/h] [h=3]
[/h]
[h=3]بارالها، چگونه به درگاهت عرض
توبه نمایم وقتی که
ناسپاسی وجودم فراگرفته است؟[/h]
[h=3]بارالها، چگونه…چگونه…؟[/h]
[h=3]ای که تمامی وجودم از
وجود پاک وسبحان توست؛[/h]
[h=3]ای که تمامی اموراتم بدست توست؛[/h]
[h=3]ای که هر چه دارم وندارم ز آن توست؛[/h]
[h=3]تورا به
عظمت وبزرگیت، به
جلال وجبروتت، به
عزت قرآن کریمت،[/h]
[h=3]به
آبروی چهارده معصومت وبه
حرمت و مقام مادر قسم میدهم,[/h]
[h=3]از سر تقصیرات این
بنده ی گناهکارت درگذری و
گناهانم ببخشی و[/h]
[h=3]همچون گذشته
دوستم بداری ولیاقت بندگیت را عطا نمایی.[/h]
[h=3]
[/h]
[h=3]ای تمام هستی من، من که را جز تو دارم که[/h]
[h=3]
نا امیدم مگردان؛[/h]
[h=3]ای
امید نا امیدان[/h]
[h=3]ای
مهربان مهربانان[/h]
[h=3]هرگز از مهربانی و رحمتت نامید نمیشوم چون میدانم دوستم داری…[/h]
[h=3]خدایا[/h] [h=3]جای سوره ای به نام
” عشق “ در قرآنت خالیست ،[/h] [h=3]که اینگونه آغاز میگردد :[/h] [h=3]و
قسم به روزی که قلبت را می شکنند[/h] [h=3]و
جز خدایت مرهمی نخواهی یافت…![/h]