خود کم بینی...مشاوره خانواده
خود کم بینی:
اکثر ما علائمی از خود کم بینی را در خودمان سراغ داریم و آن طور که باید خودمان را دوست نداریم. شایع ترین خود کم بینی هم، خود کم بینی فیزیکی است.خود کم بینی یکی از شایع ترین اختلال هاست؛ آن قدر که کسی آن را اختلال به حساب نمی آورد! اکثر ما علائمی از خود کم بینی را در خودمان سراغ داریم و آن طور که باید خودمان را دوست نداریم. شایع ترین خود کم بینی هم، خود کم بینی فیزیکی است. اکثر ما با بدنمان مشکل داریم، با قدمان، رنگ پوستمان، فرم بینی مان و مواردی از این قبیل و به علاوه بدون فلان عطر و ادکلن و فلان لباس و... جرأت از خانه بیرون آمدن نداریم.
● ریشه ها:
اینکه چرا در این دام می افتیم، چند جواب دارد؛ ترحم و توجه زیادی جلب می شود، بهانه مناسبی برای بدشانسی ها به ما می دهد و آدم های اطراف را قوی تر می بیند تا راحت بتواندن بهشان تکیه کند. ریشه بروز این مشکل هم برمی گردد به اینکه شناخت درستی از خودمان نداریم؛ شناختی که ما از خودمان به دست می آوریم، آمیزه ای است از تجربیات خودمان و نظر دیگران.
▪ دیگران:همه آدم ها در ابتدا خودشان را از نگاه دیگران می بینند. در درجه اول والدین تصاویری از فرزندانشان را به آنها نشان می دهند. در درجه بعدی، اقوام و دوستان در شناخت ما از خودمان موثرترند. باید اجازه اشتباه کردن را به هر کسی داد و به او کمک کرد تا باور «من خوب هستم» را جایگزین باور «من خوب نیستم» کند. البته تصاویری که والدین حمایتگر به بچه ها برای شناخت آنها از خودشان می دهند، تصاویر واقعی تری است.
▪ تجربه های خودمان: در کنار نظر دیگران، تجربیات خودمان هم در شناختی که ما از خودمان پیدا می کنیم، موثرند. اگر اهل تجربه ای هستید، این بخش بسیار پررنگ تر و موثرتر از نظر دیگران است، ولی اگر خیلی اهل تجربه نیستید، پس نظر دیگران را در آدم های مختلف بررسی کنید تا دستتان بیاید چقدر نظر هرکس قابل توجه و بررسی است. آدم های یک جامعه خود کم بین، مثلا در مهمان نوازی افراط می کند. زمانی که مهمانی می دهد، آنچنان خودش را به زحمت می اندازد تا آخر شب بگوید: «آخیش! از خجالتشان درآمدیم»همه ما باید بلد باشیم تا جایی که می توانیم از مهمان هایمان پذیرایی کنیم اما نباید خودمان را به عذاب بیندازیم و از پذیرایی ساده دیگران هم ناراحت نشویم. حواسمان باشد که یک جامعه خود کم بین، شخصی که خود کم بینی ندارد را خودشیفته تصور می کند.
● ویژگی ها:
▪ تحسین هایی که از آنها می شود را رد می کنند. (چشم هاتون قشنگ می بینه)
▪ ارزش کارهایشان را به دیگران نسبت می دهند.
▪ وقتی کسی از آنها تعریف می کند، فوری می گویند: «هندوانه زیر بغل من نگذار، بگو چی می خوای!»
▪ برای بقیه بیشتر از خودشان خرج می کنند.
▪ زمانی که در شرایطی قرار می گیرند که بعضی آداب خاص یا زبانی خاص را بلد نیستند، خجالت می کشند.
● راه حل ها:
▪ پذیرفتن خود: یعنی بپذیرید که شما بنا بوده با همین قیافه و همین قد و جثه خوشبخت شوید و حالتان خوب باشد. اگر فکر می کنید حال بد شما به خاطر بزرگی بینی تان است و اگر به تیغ جراحی بسپاریدش، پس از آن فوری حالتان خوب می شود، این یک توهم است. بنابراین لازم است با احترام به ببدن خود و تک تک سلول های وجودتان، اولین قدم را برای ترمیم خود کم بینی بردارید. این جمله را هم به یاد بسپارید که شما باوجود نظر مخالف یا موافق اطرافیانتان وجود دارید و انسان هستید و این تمام آن چیزیست که برای خوشبختی بدان نیاز دارید. همین جا یک نکته را هم بدانید که جذابیت چیزی است جدای از زیبایی (زیبایی بدن یا صورت). همه ما لازم است مواردی را برای زیبا به نظر رسیدن تا جای ممکن رعایت کنیم؛ مثلا تمیزی دندان هایمان را حفظ کنیم یا به مرتب بودن موهایمان دقت کنیم اما برای جذابیت که مهم تر از زیبایی است، دانستن برخی رموز جذابیت رفتاری بسیار مهم تر است. دانستن این رموز هم کار سختی نیست، هر آدمی می تواند رفتارهای جذاب دیگران را تشخیص دهد و آنها را روی خود پیاده سازد.
▪ افزایش استعدادها و مهارهات : مهارت تان در کارهای مختلف را بالا ببرید؛ مثلا می توانید خوش صحبتی تان را تقویت کنید یا جذابیت های رفتاریتان را بالا ببرید.
▪ تمرین دوست داشتن خود: لازم است رابطه ای خوب با خود ایجاد کنید و تمرین کنید تا خودتان را دوست بدارید؛ مثلا از خودتان کمتر انتقاد و شکایت کنید یا بدانید برای اینکه محبوب باشید، لازم نیست شاهکار خلقت شوید. یادتان باشد ارزش شما مساوی عملکرد شما نیست. شما با وجود موفقیت ها و شکست هایتان باارزشید.
اکثر ما علائمی از خود کم بینی را در خودمان سراغ داریم و آن طور که باید خودمان را دوست نداریم. شایع ترین خود کم بینی هم، خود کم بینی فیزیکی است.خود کم بینی یکی از شایع ترین اختلال هاست؛ آن قدر که کسی آن را اختلال به حساب نمی آورد! اکثر ما علائمی از خود کم بینی را در خودمان سراغ داریم و آن طور که باید خودمان را دوست نداریم. شایع ترین خود کم بینی هم، خود کم بینی فیزیکی است. اکثر ما با بدنمان مشکل داریم، با قدمان، رنگ پوستمان، فرم بینی مان و مواردی از این قبیل و به علاوه بدون فلان عطر و ادکلن و فلان لباس و... جرأت از خانه بیرون آمدن نداریم.
● ریشه ها:
اینکه چرا در این دام می افتیم، چند جواب دارد؛ ترحم و توجه زیادی جلب می شود، بهانه مناسبی برای بدشانسی ها به ما می دهد و آدم های اطراف را قوی تر می بیند تا راحت بتواندن بهشان تکیه کند. ریشه بروز این مشکل هم برمی گردد به اینکه شناخت درستی از خودمان نداریم؛ شناختی که ما از خودمان به دست می آوریم، آمیزه ای است از تجربیات خودمان و نظر دیگران.
▪ دیگران:همه آدم ها در ابتدا خودشان را از نگاه دیگران می بینند. در درجه اول والدین تصاویری از فرزندانشان را به آنها نشان می دهند. در درجه بعدی، اقوام و دوستان در شناخت ما از خودمان موثرترند. باید اجازه اشتباه کردن را به هر کسی داد و به او کمک کرد تا باور «من خوب هستم» را جایگزین باور «من خوب نیستم» کند. البته تصاویری که والدین حمایتگر به بچه ها برای شناخت آنها از خودشان می دهند، تصاویر واقعی تری است.
▪ تجربه های خودمان: در کنار نظر دیگران، تجربیات خودمان هم در شناختی که ما از خودمان پیدا می کنیم، موثرند. اگر اهل تجربه ای هستید، این بخش بسیار پررنگ تر و موثرتر از نظر دیگران است، ولی اگر خیلی اهل تجربه نیستید، پس نظر دیگران را در آدم های مختلف بررسی کنید تا دستتان بیاید چقدر نظر هرکس قابل توجه و بررسی است. آدم های یک جامعه خود کم بین، مثلا در مهمان نوازی افراط می کند. زمانی که مهمانی می دهد، آنچنان خودش را به زحمت می اندازد تا آخر شب بگوید: «آخیش! از خجالتشان درآمدیم»همه ما باید بلد باشیم تا جایی که می توانیم از مهمان هایمان پذیرایی کنیم اما نباید خودمان را به عذاب بیندازیم و از پذیرایی ساده دیگران هم ناراحت نشویم. حواسمان باشد که یک جامعه خود کم بین، شخصی که خود کم بینی ندارد را خودشیفته تصور می کند.
● ویژگی ها:
▪ تحسین هایی که از آنها می شود را رد می کنند. (چشم هاتون قشنگ می بینه)
▪ ارزش کارهایشان را به دیگران نسبت می دهند.
▪ وقتی کسی از آنها تعریف می کند، فوری می گویند: «هندوانه زیر بغل من نگذار، بگو چی می خوای!»
▪ برای بقیه بیشتر از خودشان خرج می کنند.
▪ زمانی که در شرایطی قرار می گیرند که بعضی آداب خاص یا زبانی خاص را بلد نیستند، خجالت می کشند.
● راه حل ها:
▪ پذیرفتن خود: یعنی بپذیرید که شما بنا بوده با همین قیافه و همین قد و جثه خوشبخت شوید و حالتان خوب باشد. اگر فکر می کنید حال بد شما به خاطر بزرگی بینی تان است و اگر به تیغ جراحی بسپاریدش، پس از آن فوری حالتان خوب می شود، این یک توهم است. بنابراین لازم است با احترام به ببدن خود و تک تک سلول های وجودتان، اولین قدم را برای ترمیم خود کم بینی بردارید. این جمله را هم به یاد بسپارید که شما باوجود نظر مخالف یا موافق اطرافیانتان وجود دارید و انسان هستید و این تمام آن چیزیست که برای خوشبختی بدان نیاز دارید. همین جا یک نکته را هم بدانید که جذابیت چیزی است جدای از زیبایی (زیبایی بدن یا صورت). همه ما لازم است مواردی را برای زیبا به نظر رسیدن تا جای ممکن رعایت کنیم؛ مثلا تمیزی دندان هایمان را حفظ کنیم یا به مرتب بودن موهایمان دقت کنیم اما برای جذابیت که مهم تر از زیبایی است، دانستن برخی رموز جذابیت رفتاری بسیار مهم تر است. دانستن این رموز هم کار سختی نیست، هر آدمی می تواند رفتارهای جذاب دیگران را تشخیص دهد و آنها را روی خود پیاده سازد.
▪ افزایش استعدادها و مهارهات : مهارت تان در کارهای مختلف را بالا ببرید؛ مثلا می توانید خوش صحبتی تان را تقویت کنید یا جذابیت های رفتاریتان را بالا ببرید.
▪ تمرین دوست داشتن خود: لازم است رابطه ای خوب با خود ایجاد کنید و تمرین کنید تا خودتان را دوست بدارید؛ مثلا از خودتان کمتر انتقاد و شکایت کنید یا بدانید برای اینکه محبوب باشید، لازم نیست شاهکار خلقت شوید. یادتان باشد ارزش شما مساوی عملکرد شما نیست. شما با وجود موفقیت ها و شکست هایتان باارزشید.