بشکنیم نفس را برای اوج گرفتن روحمان در شب های قدر
هر چقدر یک بالن سنگین تر باشه، اوج گرفتنش کمتره... هر چی از بار خودش بیشتر بندازه بیرون، بیشتر اوج میگیره...
روح ما وابسته ی نفس ماست، هر چه نفسمان سبک تر، پرواز روح بیشتر...
بشکنیم این جام ام الخبائث را که هیچش سود نیست...
برون بریزیم عقده و کینه ها را که اوج بگیریم بیشتر از گذشته...
من خود پیشقدم میشوم به این کار
در همینجا میگویم که هر کینه و عقده ای که برایم در طول زندگانیم پیش امده را خداوندا (انها که یادم هست و انها که در خاطرم هست را...) به خاطر چشم شوخ تو شیرینکار میبخشم... تو هم ببخش...
و تو که این پست را میخوانی:
اگر شیعه هستی به قرص نان جوینی که علی برای شکستنش از زانو کمک گرفت قسمت میدهم...
و اگر اهل تسنن هستی تو را به بوی عطر پیامبر...
و اگر بر دین ما نیستی به انسانی قسمت میدهم
که هر نیش و کنایه، ناسزا یا ... هر سخنی از من که دل تو را ریش نمود و خست، بر من ببخشی و ببخشایی که من در بخشیدنش بی نیاز نیستم و برای جبران مافات، هر هزینه ای را تقبل میکنم... هرچند بعضی حق الناس قابل جبران مادی نیست... اما راه معنویت هم بر ما بسته نیست...
بریزید سبوی خالی غرور را... ببخشید یکدیگر را شیرین شود کاممان از شهد بخشش که فزون تر از شیرینی انتقام است...
