انبساط جهان!!!
وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْد وَ إِنّا لَمُوسِعُونَ(سوره الذاریات آیه 47)
__________________
وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْد وَ إِنّا لَمُوسِعُونَ(سوره الذاریات آیه 47)
ترجمه: ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آن را وسعت می بخشیم!
توضیح: تا قرن بیستم میلادی عقیده جهان علم بر این استوار بود که کیهان دارای طبیعتی ثابت است و تا زمان بی نهایت به همین صورت باقی خواهد ماند. اما تحقیقات جدید علمی نشان داد که جهان دارای طبیعتی ایستا و ثابت نبوده و در حقیقت دارای آغازی بوده و با سرعت سرسام آوری در حال گسترش و بزرگ شدن می باشد. در آغاز قرن بیستم فیزیکدان روسی الکساندر فریدمن (Alexander Friedmann) و کیهان شناس بلژیکی جورج لمایتر (George Lemaitre) به صورت تئوری و با استفاده از قوانین فیزیک و ریاضی نشان دادند که جهان در حال انبساط می باشد. این حقیقت علمی در سال 1929 توسط اخترشناس آمریکایی، ادوین هابل با استفاده از تلسکوپ بزرگش اثبات شد. او مشاهده نمود که کهکشان ها همانند نقاطی که توسط ماژیک بر روی یک بادکنک در حال باد، کشیده شده باشند در حال دور شدن از هم می باشند. قابل توجه است که تنها فاصله این نقاط در حال ازدیاد میباشد. جالب است بدانیم که در ابتدا پس از اعلام نظر ادوین هابل، اینشتین فیزیکدان برجسته قرن بیستم با وجود اینکه نظریه نسبیتش وجود این انبساط کیهانی را نشان میداد به دلیل اعتقاد به مدل ایستا از کیهان (Static Universe Model) به اشتباه ثابتی را تعریف نمود که انبساط جهان را منتفی می نمود. اما بعدها اینشتین اذعان نمود که بزرگترین خطای عمرش را مرتکب شده است.
و چه زیباست که در یک جمله (ما آن را همواره وسعت میبخشیم!) قرآن این حقیقت را بیان نموده است.
توضیح: تا قرن بیستم میلادی عقیده جهان علم بر این استوار بود که کیهان دارای طبیعتی ثابت است و تا زمان بی نهایت به همین صورت باقی خواهد ماند. اما تحقیقات جدید علمی نشان داد که جهان دارای طبیعتی ایستا و ثابت نبوده و در حقیقت دارای آغازی بوده و با سرعت سرسام آوری در حال گسترش و بزرگ شدن می باشد. در آغاز قرن بیستم فیزیکدان روسی الکساندر فریدمن (Alexander Friedmann) و کیهان شناس بلژیکی جورج لمایتر (George Lemaitre) به صورت تئوری و با استفاده از قوانین فیزیک و ریاضی نشان دادند که جهان در حال انبساط می باشد. این حقیقت علمی در سال 1929 توسط اخترشناس آمریکایی، ادوین هابل با استفاده از تلسکوپ بزرگش اثبات شد. او مشاهده نمود که کهکشان ها همانند نقاطی که توسط ماژیک بر روی یک بادکنک در حال باد، کشیده شده باشند در حال دور شدن از هم می باشند. قابل توجه است که تنها فاصله این نقاط در حال ازدیاد میباشد. جالب است بدانیم که در ابتدا پس از اعلام نظر ادوین هابل، اینشتین فیزیکدان برجسته قرن بیستم با وجود اینکه نظریه نسبیتش وجود این انبساط کیهانی را نشان میداد به دلیل اعتقاد به مدل ایستا از کیهان (Static Universe Model) به اشتباه ثابتی را تعریف نمود که انبساط جهان را منتفی می نمود. اما بعدها اینشتین اذعان نمود که بزرگترین خطای عمرش را مرتکب شده است.
و چه زیباست که در یک جمله (ما آن را همواره وسعت میبخشیم!) قرآن این حقیقت را بیان نموده است.
__________________
