برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
وقتی "ترانه علیدوستی" به خاطر بازی در "پذیرایی ساده" به عنوان بهترین بازیگر زن سال از نگاه مجله‌ی 24 انتخاب شد، در موردش نوشتیم:" او زودتر از باقی هم نسلانش بزرگ شد، زودتر از آنها به اشتباهاتش در انتخاب نقش پی برد و زودتر از آنها به نقش‌های متفاوت خوش‌آمد گفت. نتیجه‌ی چنین کاری بازی در نقش‌هایی بود که ریسک فراوانی داشت».
ترانه علیدوستی امسال همین مسیر را ادامه داد و باز هم با یک نقش پرخطر، توانایی‌هایش را به رخ سینما دوستان کشید. او در" آسمان زرد کم عمق" در قالب شخصیتی آشفته حال فرو رفت که باعث و بانی مرگ چند نفر شده بود و حالا نمی‌توانست مانند آدم‌های عادی روزگار بگذراند. چنین نقش‌هایی ممکن است بازیگران کم تجربه را به دام اکت‌های اغراق شده و ری اکشن‌های کلیشه‌ای بیندازد. می‌تواند آنها را به سمت میمیک‌های غیرعادی و رفتارهای غلوآمیز ببرد.
علیدوستی اما توانست با هدایت کارگردانش، بهرام توکلی، یکی از کنترل شده‌ترین بازی‌های کارنامه‌اش را به نمایش بگذارد و با اضافه کردن جزئیاتی در نحوه دیالوگ‌گویی، شکل نگاه‌ها و استفاده از سکوت‌ها و مکث‌های معنادار جلوه‌ای تماشایی به شخصیت خود ببخشد و توانست عیار فیلم را هم چند پله بالاتر ببرد.
درک علیدوستی از شخصیت چند وجهی غزل باعث شد علاوه بر نمایش به هم ریختگی‌های روانی وی از ریزه‌کاری شخصیتش هم غافل نشود و زمینه‌ی هم ذات پنداری مخاطب را با او بالا ببرد. غزل به همین دلیل به یکی از پیچیده‌ترین شخصیت‌های سینمای ایران درسالی که گذشت تبدیل شد که هر کسی از عهده‌ی جان بخشیدن به او برنمی‌آمد.
"
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
" به مدد همین توانایی‌ها بعد از" لیلا حاتمی" از معدود بازیگران زن سینمای ایران در سال‌های اخیر است که می‌تواند مهر شخصی‌اش را بر نقش‌های انتخابی‌اش بزند و به آنها وجهی متمایز ببخشد. ادامه‌ی این مسیر می‌تواند او را به یکی از معتبرترین بازیگران زن تاریخ سینمای ایران تبدیل کند.