دوستى، رفاقت و برادرى را مى توان یكى از شاخ و برگ هاى
درخت اجتماع و از جمله نعمت هاى بزرگ الهى به حساب آورد
كه خداوند نیز به آن عنایت خاصى دارد،
تا آنجا كه مىفرماید:
«... وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً
فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ...
