روش هوازی
در این روش با استفاده از اکسیژن خالص یا هوا، تصفیه انجام می‌پذیرد.به طوری که در تصفیه کامل، ۸۰ تا ۹۰ درصد کاهش BOD 5 خواهیم داشت.در تصفیه ناقص این مقدار به کمتر از ۸۰ درصد کم می‌شود.در روش تصفیه هوازی با توجه به استفاده از انرژی و استهلاک قطعات ونیاز به کادر مجرب جهت نگهداری از تاسیسات، هزینه بهره برداری بالا و همچنین نیاز به سرمایه گذاری اولیه بیشتر می‌باشد، لذا در شهرهای بزرگ و متوسط برای تصفیه فاضلاب بیشتر از این روش استفاده می‌شود.
روش بی هوازی
تصفیه‌ی زیستی با کمک باکتری های بی هوازی
در صورتیکه به فاضلاب اکسیژن نرسد، باکتری‌های هوازی فعالیت، رشد و نمو خود را از دست داده و در عوض باکتری‌های بی‌هوازی فعالیت خود را شروع می‌کنند. روش کار این باکتری‌ها به این نحو است که اکسیژن مورد نیاز خود را از تجزیه مواد آلی و معدنی موجود در فاضلاب به‌دست می‌آورند. به عبارت دیگر این باکتری‌ها بر خلاف باکتری‌های هوازی مواد نامبرده را بازیافت می‌کنند.نتیجه این فعالیت تجزیه مواد آلی ناپایدار و تبدیل آن‌ها به نمک‌های معدنی پایدار و نیز گازهایی چون گاز هیدروژن، سولفوره، گاز متان، گاز کربنیک و گازن ازت می باشد.
تولید گازهای نامبرده به ویژه گاز هیدروژن سولفوره موجب می‌شود که بوی ناخوشایند ایجاد گردد. از این رو این روش را روش تعفن نیز می‌نامند.
مهمترین کاربرد روش استفاده از باکتری‌های بی‌هوازی در مخزنهای سر بسته ی هضم لجن می‌باشد و تنها در تصفیه خانه های بسیار کوچک مانند انباره‌های تعفن سپتیک تانک و ایمهاف تانک هم از روش تعفن برای تصفیه‌ی فاضلاب استفاده می‌شود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر به صفحه https://naabzist.net مراجعه نمایید.