از: فریدون جنیدی
کتاب "زندگی و مهاجرت آریائیان بر پایه گفتارهای ایرانی
دوره ی کیومرث کم کم به نام پادشاهی کیومرث در آمد و دوره های بعدی نیز همچنین، زیرا که در شاهنامه ی ایران و اوستا دوره های باستانی، به مرور به نام «پادشاه» نامزد شده اند، آن هم دو دلیل دارد:
نخست آنکه درازای زمان کم کم بر روی تاریخ آریا که سینه به سینه بازگو میشده، افشانده است و آن را در پرده ای از ابهام فرو برده.
دو دیگر آن که در زبان ایرانی «شهر» دو معنای «مملکت» و «پادشاهی» هر دو را با هم دارد.
مثلاً در زبان اوستائی khshathraخشَثرَ، هم به معنی شهر است و هم به معنی پادشاهی و سلطنت، و بعد ها واژه های «پاون» و «پائیتی» بدان اضافه شده و به مرور پاتخشا و پادشاه، یا شهربان و پس از آن شهریار و شهردار به وجود آمد.
واژه ی «شهربانو» هنوز هم دو معنی «شهر» را در خود دارد. زیرا که هم می تواند به معنی «بانوی شهر: بانوی کشور» به کار رود و هم به معنی «بانوی شاه».
در زبان پارسی باستان نیز شهر، بهر دو معنی با تلفظ khshayathrya آمده است.[SUP]1[/SUP]
بنابراین نباید زیاد شگفت زده شویم که چرا مثلاً پادشاهی جمشید را 700 سال آورده اند، زیرا که اینجا مقصور از پادشاهی، همان شهر و «دوره» ایست که با نام جمشید بر آریائیان گذشته، نه آنکه شخصی به نام جمشید 700 سال پادشاهی رانده باشد.
اما بار دیگر اشاره کنم باینکه مقصود از 1 سال پناهندگی و 30 سال سلطنت کیومرث و 40 سال سلطنت هوشنگ و 700 سال سلطنت جمشید، که اشاره به دورانهای مختلف زندگی است، اشاره ای است نُمادین، و نه دقیق، بدین معنی که تقریباً زمانی که جانداران از سرما به کوه پناه برده بودند نسبت به زمانی که قبل از آن با اسایش زندگی می کردند کمتر بود و البته هر چه در زمان پیش میرویم گرچه به مقدار سالها افزوده میشود اما از مقدار واقعیش کم میشود مثلاً هزار سال سلطنت ضحاک بسیار کمتر از 40 سال دوره هوشنگ است.
به بیان دیگر هرچه اشاره به دورتر باشد مقدار اسمی زمان کمتر و مقدار واقعی آن بیشتر است و هرچه اشاره به نزدیکتر باشد مقدار اسمی اش بیشتر و زمان واقعیش کمتر است زیرا هر چه در زمان به جلو می آییم میزان دقت بشر در سنجش آن بیشتر و بهتر میشود.
پی نوشت:
1.در شاهنامه، آغاز سلطنت کیخسرو، فصلی تحت این عنوان هست: «گردیدن کیخسرو بر گرد پادشاهی» و به روشنی هر چه بیشتر در اینجا «پادشاهی به معنای مملکت و شهر آمده.
کتاب "زندگی و مهاجرت آریائیان بر پایه گفتارهای ایرانی، رویه 37 و 38.
کتاب "زندگی و مهاجرت آریائیان بر پایه گفتارهای ایرانی
دوره ی کیومرث کم کم به نام پادشاهی کیومرث در آمد و دوره های بعدی نیز همچنین، زیرا که در شاهنامه ی ایران و اوستا دوره های باستانی، به مرور به نام «پادشاه» نامزد شده اند، آن هم دو دلیل دارد:
نخست آنکه درازای زمان کم کم بر روی تاریخ آریا که سینه به سینه بازگو میشده، افشانده است و آن را در پرده ای از ابهام فرو برده.
دو دیگر آن که در زبان ایرانی «شهر» دو معنای «مملکت» و «پادشاهی» هر دو را با هم دارد.
مثلاً در زبان اوستائی khshathraخشَثرَ، هم به معنی شهر است و هم به معنی پادشاهی و سلطنت، و بعد ها واژه های «پاون» و «پائیتی» بدان اضافه شده و به مرور پاتخشا و پادشاه، یا شهربان و پس از آن شهریار و شهردار به وجود آمد.
واژه ی «شهربانو» هنوز هم دو معنی «شهر» را در خود دارد. زیرا که هم می تواند به معنی «بانوی شهر: بانوی کشور» به کار رود و هم به معنی «بانوی شاه».
در زبان پارسی باستان نیز شهر، بهر دو معنی با تلفظ khshayathrya آمده است.[SUP]1[/SUP]
بنابراین نباید زیاد شگفت زده شویم که چرا مثلاً پادشاهی جمشید را 700 سال آورده اند، زیرا که اینجا مقصور از پادشاهی، همان شهر و «دوره» ایست که با نام جمشید بر آریائیان گذشته، نه آنکه شخصی به نام جمشید 700 سال پادشاهی رانده باشد.
اما بار دیگر اشاره کنم باینکه مقصود از 1 سال پناهندگی و 30 سال سلطنت کیومرث و 40 سال سلطنت هوشنگ و 700 سال سلطنت جمشید، که اشاره به دورانهای مختلف زندگی است، اشاره ای است نُمادین، و نه دقیق، بدین معنی که تقریباً زمانی که جانداران از سرما به کوه پناه برده بودند نسبت به زمانی که قبل از آن با اسایش زندگی می کردند کمتر بود و البته هر چه در زمان پیش میرویم گرچه به مقدار سالها افزوده میشود اما از مقدار واقعیش کم میشود مثلاً هزار سال سلطنت ضحاک بسیار کمتر از 40 سال دوره هوشنگ است.
به بیان دیگر هرچه اشاره به دورتر باشد مقدار اسمی زمان کمتر و مقدار واقعی آن بیشتر است و هرچه اشاره به نزدیکتر باشد مقدار اسمی اش بیشتر و زمان واقعیش کمتر است زیرا هر چه در زمان به جلو می آییم میزان دقت بشر در سنجش آن بیشتر و بهتر میشود.
پی نوشت:
1.در شاهنامه، آغاز سلطنت کیخسرو، فصلی تحت این عنوان هست: «گردیدن کیخسرو بر گرد پادشاهی» و به روشنی هر چه بیشتر در اینجا «پادشاهی به معنای مملکت و شهر آمده.
کتاب "زندگی و مهاجرت آریائیان بر پایه گفتارهای ایرانی، رویه 37 و 38.
