[h=2]میهمانی شدشروع ای عاشقان نورحق کرده طلوع ای عاشقان{ویژه نامه ماه مبارک رمضان}[/h]
میهمانی شد شروع ای عاشقان
نورحق کرده طلوع ای عاشقان
(♥)█(♥)ویژه نامه ماه مبارک رمضان(♥)█(♥)
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
مَنْ مَنَعَهُ الصَّوْمُ مِنْ طَعَامٍ يَشْتَهِيهِ كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُطْعِمَهُ مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَ يَسْقِيَهُ مِنْ شَرَابِهَا
حضرت محمد که درود خداوند بر او و اهلش باد فرموده اند :
كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه اش باز دارد برخداست كه به او
از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شراب هاى بهشتى به او بنوشاند.
بحار الانوار(ط-بیروت) ج 40 ، ص 331 ، ح 13
من آمده ام باز ....
رمضان آمد و من دوباره
با کوله باري از نياز آمده ام
که جرعه اي از آغوش گرم مناجاتت را
به دل نا آرامم بچشاني
و تصوير شيريني مقام وصال را
به کام افکار و اعمالم نشان دهي...
و من آمده ام باز تا
مهمان لحظه هاي سبز بي خويشتن شوم
تا از بلنداي آسمان،
اين پنجرۀ هفت رنگ رؤيايي
که بارگاه هميشه گسترده ملائک است،
بال بگشايم و پر بسايم به مدار عشقت
تا دور دست تکامل و عرفان!
مرا درياب يا سَتَّار َالعُيُوب
تا پهن دشت پيکرم که فرسوده
از علف هاي هرز کوته بيني و کج نگري شده را
با حضور سبز و روحاني ات بياميزم!
قنوتم را ببين که نيازم را به نمايش مي گذارد
در آسمان آبي عظمت تو
و از برهوت کلمات نجاتم ده
که هيچ واژه اي گوياي احساساتم نيست!
يا ربَّ النُور العَظيم ...
در ماه آفتاب آفريني مرا با نورخويش تجلي ده؛
در نور مهمان کن؛ با نور بياميز؛
با نور متولد کن و با نور بميران...
يا نُورَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِي الظُلَم...
چه بگویم جز، الهی العفو...؟
الهی تو پاک آفریده ای ما آلوده کرده ایم
با درودی بر آستان تو، ای پروردگار من!
خدایا !
اجازه فرما که همه احساس من از قلبم بیرون تراود
و بر پای تو با این جهان تماس حاصل کند.
چونان ابر باران زای تابستان
که با بار سنگین رگبارهای ناافشانده اش
در سطح پایین آویخته باشد،
بار الها !
اجازه فرما همه هستی من بر در سرای تو،
برای ابراز درودی بر آستان تو، سر تعظیم فرود آورد.
معبودا !
اجازه فرما همه ترانه های من در مسیرهای گوناگون
به جریانی واحد مبدل گردد و به سوی دریای سکوت،
به امید دوری بر آستان تو روان شود.
مهربانا !
اجازه فرما همچون انبوهی از دُرنای دور از خانمان
که روزان و شبان به سوی آشیانه های کوهستانی خویش باز می گردند،
رئوفا !
اجازه فرما همه جان من، به نشانه درودی بر آستان تو،
سفر خود را به سرای جاودانی آغاز کند.
رحیما !
به رحمانیت سوگند که برمن رحم کنی
ای رحم کننده ترین رحم کنندگان
آمین یا رب العالمین
اینجا ابتدای مهربانی خداوند است،
سحرگاه روشن «اللّهم انّی اسئلکَ من بَهائِکَ بِأبْهاهُ و کُلُّ بهائِکَ بَهی».
اینجا سحرگاه باران یکریز استجابت است؛
اینجا آغاز رحمت واسعه نور،
اینجا آغاز سلام و تحیت است.
اینجا آغاز شفافیت و آینهگی
اینجا آغاز صمیمیت و جاودانگی،
اینجا ابتدای مهربانی خداوند است.
و این منم!دور مانده از چشمه.ساران رحمت
غرق در لذات ناچیز زمینی
افتاده در گودال وحشت و تنهایی
با قلبی آکنده از نفاق
و عملی لبریز از ریا
و زبانی سراسر کذب
و چشمی افروخته از خیانت
هذا مقام العائذ بک من النار
هذا مقام المستَجیر بک من النار
هذا مقام المستغیثُ بک من النار
بگذار اولین کسی باشم
که به دعوتت پاسخ گفته است!
بگذار اولین کسی باشم
که حلاوت مهربانیات را چشیده است!
بگذار اولین کسی باشم
که سر بر شانه های کریمت گذاشته است!
ای خدایی که تمام پنجره هایت را به رویم گشودهای!
ای خدایی که تمام چشمه هایت را زیر پایم جاری کرده ای!
ای خدایی که از همه سو، به استقبالم آمده ای!
هذا مقام الخائف المستجیر
این است حال کسی که این روزها به تو رسیده است.
این است حال کسی که دور مانده بود از هفت شهر مهربانی تو
این است حال کسی که خودش را باخته بود...
خودش را گم کرده بود...
خودش را کشته بود...
خودش را ذره ذره پامال وسوسه های شیطانی خویش کرده بود.
این است حال زار کسی که اینک گرمای محبت تو،
یخ های انباشته در درونش را ذوب کرده است.
این است حال کسی که آواره بود،
هراسان بود؛ حال کسی که در گناه مسکن داشت،
حال کسی که غرق در لذات زمین بود.
حال کسی که گناه مغرورش کرده بود
و حال کسی که تو را تازه یافته است.
در این سحرگاه، در این لحظه های توبه و استجابت.
حال کسی که تازه دریا را یافته است،
حال کسی که تازه خودش را یافته است.
حال کسی که تازه به لبخند خداوند رسیده است،
حال کسی که به لذت آسمانی رسیده است،
حال کسی که جز تو کسی را ناجی نمیداند.
هذا مقام الغریب الغریق...
این است مقام غریب غرق شده
میهمانی شد شروع ای عاشقان
نورحق کرده طلوع ای عاشقان
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
(♥)█(♥)ویژه نامه ماه مبارک رمضان(♥)█(♥)
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
مَنْ مَنَعَهُ الصَّوْمُ مِنْ طَعَامٍ يَشْتَهِيهِ كَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يُطْعِمَهُ مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَ يَسْقِيَهُ مِنْ شَرَابِهَا
حضرت محمد که درود خداوند بر او و اهلش باد فرموده اند :
كسى كه روزه او را از غذاهاى مورد علاقه اش باز دارد برخداست كه به او
از غذاهاى بهشتى بخورانند و از شراب هاى بهشتى به او بنوشاند.
بحار الانوار(ط-بیروت) ج 40 ، ص 331 ، ح 13
من آمده ام باز ....
رمضان آمد و من دوباره
با کوله باري از نياز آمده ام
که جرعه اي از آغوش گرم مناجاتت را
به دل نا آرامم بچشاني
و تصوير شيريني مقام وصال را
به کام افکار و اعمالم نشان دهي...
و من آمده ام باز تا
مهمان لحظه هاي سبز بي خويشتن شوم
تا از بلنداي آسمان،
اين پنجرۀ هفت رنگ رؤيايي
که بارگاه هميشه گسترده ملائک است،
بال بگشايم و پر بسايم به مدار عشقت
تا دور دست تکامل و عرفان!
مرا درياب يا سَتَّار َالعُيُوب
تا پهن دشت پيکرم که فرسوده
از علف هاي هرز کوته بيني و کج نگري شده را
با حضور سبز و روحاني ات بياميزم!
قنوتم را ببين که نيازم را به نمايش مي گذارد
در آسمان آبي عظمت تو
و از برهوت کلمات نجاتم ده
که هيچ واژه اي گوياي احساساتم نيست!
يا ربَّ النُور العَظيم ...
در ماه آفتاب آفريني مرا با نورخويش تجلي ده؛
در نور مهمان کن؛ با نور بياميز؛
با نور متولد کن و با نور بميران...
يا نُورَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِي الظُلَم...
هر که دارد سر سودای خدا بسم الله
هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله
میزبانان سحر منتظر مهمانند
هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله
چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
هر که دارد طلب آب بقا بسم الله
ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله
سفره بندگی ماه خدا پهن شده
سفره ماست کنار شهدا بسم الله
دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته
همنشین است خدا با فقرا بسم الله
شد هلال مه دلدار حلال همگان
رویت یار حلال است تو را بسم الله
دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس
باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله
یادی از تشنگی روز قیامت باید
باب افطار گشوده ست به ما بسم الله
میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست
ایها الناس سوی آل عبا بسم الله
روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین
هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله
رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله
در رکاب پسر فاطمه باید جان داد
هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله
هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله
میزبانان سحر منتظر مهمانند
هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله
چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
هر که دارد طلب آب بقا بسم الله
ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله
سفره بندگی ماه خدا پهن شده
سفره ماست کنار شهدا بسم الله
دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته
همنشین است خدا با فقرا بسم الله
شد هلال مه دلدار حلال همگان
رویت یار حلال است تو را بسم الله
دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس
باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله
یادی از تشنگی روز قیامت باید
باب افطار گشوده ست به ما بسم الله
میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست
ایها الناس سوی آل عبا بسم الله
روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین
هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله
رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله
در رکاب پسر فاطمه باید جان داد
هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
چه بگویم جز، الهی العفو...؟
الهی تو پاک آفریده ای ما آلوده کرده ایم
با درودی بر آستان تو، ای پروردگار من!
خدایا !
اجازه فرما که همه احساس من از قلبم بیرون تراود
و بر پای تو با این جهان تماس حاصل کند.
چونان ابر باران زای تابستان
که با بار سنگین رگبارهای ناافشانده اش
در سطح پایین آویخته باشد،
بار الها !
اجازه فرما همه هستی من بر در سرای تو،
برای ابراز درودی بر آستان تو، سر تعظیم فرود آورد.
معبودا !
اجازه فرما همه ترانه های من در مسیرهای گوناگون
به جریانی واحد مبدل گردد و به سوی دریای سکوت،
به امید دوری بر آستان تو روان شود.
مهربانا !
اجازه فرما همچون انبوهی از دُرنای دور از خانمان
که روزان و شبان به سوی آشیانه های کوهستانی خویش باز می گردند،
رئوفا !
اجازه فرما همه جان من، به نشانه درودی بر آستان تو،
سفر خود را به سرای جاودانی آغاز کند.
رحیما !
به رحمانیت سوگند که برمن رحم کنی
ای رحم کننده ترین رحم کنندگان
اینجا ابتدای مهربانی خداوند است،
سحرگاه روشن «اللّهم انّی اسئلکَ من بَهائِکَ بِأبْهاهُ و کُلُّ بهائِکَ بَهی».
اینجا سحرگاه باران یکریز استجابت است؛
اینجا آغاز رحمت واسعه نور،
اینجا آغاز سلام و تحیت است.
اینجا آغاز شفافیت و آینهگی
اینجا آغاز صمیمیت و جاودانگی،
اینجا ابتدای مهربانی خداوند است.
و این منم!دور مانده از چشمه.ساران رحمت
غرق در لذات ناچیز زمینی
افتاده در گودال وحشت و تنهایی
با قلبی آکنده از نفاق
و عملی لبریز از ریا
و زبانی سراسر کذب
و چشمی افروخته از خیانت
هذا مقام العائذ بک من النار
هذا مقام المستَجیر بک من النار
هذا مقام المستغیثُ بک من النار
بگذار اولین کسی باشم
که به دعوتت پاسخ گفته است!
بگذار اولین کسی باشم
که حلاوت مهربانیات را چشیده است!
بگذار اولین کسی باشم
که سر بر شانه های کریمت گذاشته است!
ای خدایی که تمام پنجره هایت را به رویم گشودهای!
ای خدایی که تمام چشمه هایت را زیر پایم جاری کرده ای!
ای خدایی که از همه سو، به استقبالم آمده ای!
هذا مقام الخائف المستجیر
این است حال کسی که این روزها به تو رسیده است.
این است حال کسی که دور مانده بود از هفت شهر مهربانی تو
این است حال کسی که خودش را باخته بود...
خودش را گم کرده بود...
خودش را کشته بود...
خودش را ذره ذره پامال وسوسه های شیطانی خویش کرده بود.
این است حال زار کسی که اینک گرمای محبت تو،
یخ های انباشته در درونش را ذوب کرده است.
این است حال کسی که آواره بود،
هراسان بود؛ حال کسی که در گناه مسکن داشت،
حال کسی که غرق در لذات زمین بود.
حال کسی که گناه مغرورش کرده بود
و حال کسی که تو را تازه یافته است.
در این سحرگاه، در این لحظه های توبه و استجابت.
حال کسی که تازه دریا را یافته است،
حال کسی که تازه خودش را یافته است.
حال کسی که تازه به لبخند خداوند رسیده است،
حال کسی که به لذت آسمانی رسیده است،
حال کسی که جز تو کسی را ناجی نمیداند.
هذا مقام الغریب الغریق...
این است مقام غریب غرق شده
