ملقب به Sidearm ، یک موشک ضد تشعشع کوچک می باشد که در ارتش امریکا بر روی هلی کوپتر های AH 64A/D و AH-1W متعلق به سپاه تفنگداران دریایی نصب می شود و هدف از این کارمقابله با رادار سیستم های پدافندی SAM است . این موشک با استفاده از موشک های AIM-9 C که از سرویس خارج شده بودند تولید گردید . مدل C موشک سایدوایندر نوع نیمه فعال راداری این موشک بود که برای هواپیمای F-8 متعلق به نیروی دریایی امریکا توسعه یافت که برای یک محدوده زمانی کوتاه مورد استفاده قرار گرفت .
این موشک ( ساید آرم ) برای اولین بار در سال 1981 مورد آزمایش واقع شد . درسال 1984 ، شرکت موتورلا اخباری مبنی بر ایجاد قرار دادی برای تبدیل و ارتقا AIM-9C ها به استاندارد AGM-122A منتشر کرد که در میان سال های 1986 تا 1990 ، تعداد 700 عدد از موشک سایدوایندر به این استاندارد ارتقا یافتند . این موشک در قیاس با موشک AGM-88 HARM هیچ گونه حرفی برای گفتن ندارد اما از نظر سبک وزن و ارزان تر بودن دارای مزیت هایی است که باعث شده تا بر روی هلیکوپتر های تهاجمی و بعضی از هواپیماهای جنگنده مانند A-4 و AV-8 نصب گردد .
این موشک برای پرتاب از لانچر سری LAU-7 بهره می برد و برای بهبود در تشخیص اهداف در عملیات های هوا به سطح ، نیمکره جلویی موشک تغییراتی نسبت به مدل سایدوایندر یافته است . تغییراتی که از سوی مرکز توسعه سلاح های نیروی دریایی و شرکت موتورولا بر روی این موشک اعمال شده می توان به بهبود الکترونیکی جستجوگر نیمه فعال برای پوشش پهنای باند بیشتر اشاره نموند . موتور اصلی موشک AIM-9 C سایدوایندر Mk.17 و کلاهک آنWDU-17 می باشد که برای موشک AGM-122 نیز حفظ شده ولی فیوز اصلی با فیوز فعال DSU-15 تعویض گشته است . به هر صورت توانایی این موشک برای غلبه بر رادار سیستم های پدافندی به اندازه موشک های قویتر ضد رادار نظیر HARM نمی باشد اما برای دفاع از هلی کوپتر در برابر تهدیداتی همانند ZSU-23 و SA-8 می تواند مفید واقع شود .
منبع:میلیتاری
» تمامي حقوق اين مطلب متعلق به سايت نظامي آي آر ارتش و بوده و کپي برداري با ذکر نام منابع آزاد است.
منبع:میلیتاری
» تمامي حقوق اين مطلب متعلق به سايت نظامي آي آر ارتش و بوده و کپي برداري با ذکر نام منابع آزاد است.