برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
لوگوی گوکل در 25 ژوئن!!
شاید شما هم مثل من با باز کردن گوگل به جای لوگوی معروفش با این لوگو روبه رو شده باشید.
حالا این کیه؟
آنتونی گادی ای کُرنت.معمار کاتالونیایی از بزرگ*ترین معماران دو قرن اخیر شناخته می*شود. عمدهٔ شهرت او به خاطر سبک منحصر به فرد و غریب و بسیار شخصی آثارش در شهر بارسلون است.
در همچین روزی متولد شد و در 7 ژوئن 1926 وفات یافت
تولد، کودکی و تحصیل
گادی در منطقهٔ تاراگونیا از ایالت کاتالونیا به دنیا آمد. پدر، پدربزرگ و پدرجدش و همین*طور خانوادهٔ مادرش، همه مسگر بودند. او تحصیلات دبیرستان را در سال ۱۸۷۰ در مدرسهٔ «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به «مدرسهٔ معماری» بارسلون رفت. خلق خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنان که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می*گوید «همیشه تعلق خود به دیگ و تابه*سازان مهم می*شمرد، و بارها گفت که توانایی*اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشهٔ آنها از همین پیشینه ناشی می*شود.» گادی در دو سال آخر تحصیل در پروژه*های متنوعی با معماران بزرگی از جمله فرانسیس دل ویلار و فونتسره (Fontseré) کار کرد و در سال ۱۸۷۸ مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد. در همان سال نقشهٔ نمایشگاه بین*المللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد.
کار حرفه*ای
در سال ۱۸۸۳ گادی کار روی طرح کلیسای جامع خانوادهٔ مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سال*های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به اندلس سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت.
اولین جایزهٔ تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر ۱۹۰۱ برای عمارت کاسا کالوِت به گادی اهدا شد. همچنین در ۱۹۱۰ در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد. یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجیش تحلیل رفت و به شدت مریض شد، و برایش مراسم «ویاتیکوم» (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقه*های کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام می*دهند) اجرا کردند. با این وجود گادی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانوادهٔ مقدس کرد، هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرح*های گادی نیز متوقف گشت.
زندگی شخصی
گادی زندگی*اش را وقف حرفه*اش معماری کرد و تا پایان عمر مجرد ماند. گفته می*شود آنتونی یک*بار در سال ۱۸۸۴ مجذوب معلمی به نام جوزفا موره شد، ولی این علاقه یک*طرفه بود.[۱]
مرگ
او در دوم ژوئن ۱۹۲۶ بر اثر برخورد با تراموا راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت.
کلیسای جامع ساگرادا فامیلیا[ویرایش]
در امید ساگرادا فامیلیا
راه*پلهٔ یکی از برج*های نمای تولد مسیح در ساگرادا فامیلیا
کلیسای ساگرادا فامیلیا (خانوادهٔ مقدس) بی*شک بزرگ*ترین اثر گادی است. او کار بر روی این بنا را در سال ۱۸۸۴ آغاز کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۲۶ دست از آن برنداشت. ساخت نمای مصائب (Passion Façade) در سال ۱۹۵۲ تحت نظارت سه تن از هم*دوره*ای*های گادی آغاز شد. نمای تولد مسیح (Nativity Façade) با چهار برج سر به فلک کشیده*اش چشم*گیرترین قست بناست، بیشتر سطح آن با مجسمه*های بسیاری که تولد و زندگی مسیح را به تصویر می*کشند پوشیده شده است، و یکی از شناخته*شده*ترین مناظر بارسلونا در سراسر جهان به شمار می*آید. ارتفاع برج*های ساگرادا فامیلیا ۱۰۰ متر است و به رغم ساخت ساختمان*های بلند در این سال*ها، در افق شهر کاملاً مشخص است. طبق برنامه ساخت و تکمیل این کلیسا تا سال ۲۰۲۶ طول خواهد کشید.
این کلیسا به سفارش اتحادیهٔ روحانی پیروان سان خوزه که مالک آن هستند با هدف ترویج بیشتر مذهب کاتولیک آغاز شد و لئوی هشتم بعدها نیمی از هزینهٔ آن را از محل اعتباراتی که از سراسر جهان جمع*آورب می*کرد و به واتیکان می*پرداخت، تقبل کرد.
در ورودی کلیسا که «در امید» (به اسپانیایی: Puerta de la Esperanza) نام گرفته در سمت چپ نمای تولد مسیح قرار دارد و با تصاویری از خانوادهٔ مقدس تزئین شده است و سنگی از کوه مونت*سرات در بالای آن جا گرفته است. «در نیکوکاری» (به اسپانیایی: Puerta de la Caridad) در وسط نما قرار گرفته و با تصاویر گیاهان که نمادی از سرود عشق به خالق است و همچنین با صحنه*هایی از زندگی مریم مقدس و درخت اجدادی مسیح تزئین شده.
کازا باتیو
گادی کار بر ساختمان خانهٔ خانوادهٔ باتیو که از تولیدکنندگان متمول پارچه بودند را در سال ۱۹۰۴ آغاز کرد و دو سال بعد بازسازی آن را به پایان رساند. در این زمان شهرت و محبوبیت گادی به اوج رسیده بود و او به عنوان معمار نابغه*ای که از همهٔ هم*عصران خود برتر است شناخته می*شد. این بنا مثال خوبی از طراحی*های شهری این معمار به دست می*دهد.
خلاقیت گادی نه فقط در خود ساختمان، که در طراحی داخلی و اثاثیه و مبلمان آن نیز به چشم می*خورد و نشان از حساسیت و دقت معمار دارد. مقداری از اثاثیهٔ طبقهٔ اول و اتاق پذیرایی که اکنون دیگر وجود ندارد، در موزهٔ گادی در پارک گوئل نگهداری می*شوند.
سرامیک*های آبی رنگی که دیوارهای داخلی بنا را پوشانده و راه*پلهٔ خارق*العاده و همچنین دودکش*هایی با اشکال بدیع هر بیننده*ای را به شگفت می*آورد.
شایان ذکر است که اتاق زیر شیروانی و تراس ساختمان توسط گادی طراحی به بنا اضافه شدند. این قسمت از بیرون به شکل پشت اژدهایی دیده می*شود که از فلس پوشید شده و ستون فقراتش از یک برجک به صلیبی پنج*شاخه منتهی می*شود.
برای اطلاعات بیشتر میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید