شیوه دعا کردن و مقدماتی که در استجابت مؤثر است:
1- معرفت و شناخت ؛ نخستین شرط استجابت دعا، شناخت کسی است که انسان او را می خواند.
به همین جهت قرآن در آموزش شیوة دعا کردن می فرماید «اعوا ربکم تضرعا و خفیة»؛
پروردگار خود را به زاری و پنهانی بخوانید یعنی بدانید کسی را که می خوانید، «رب» شماست، آفرینش رشد و تعالی و پرورش شما در دست قدرت اوست.
بهترین دعا آن است که با ربوبیت آغاز گردد. نگاهی به شیوة دعا کردن انبیا و اولیای الهی در قرآن نشان می دهد که آنان دعای خود را با «ربی» یا «ربنا» آغاز می کردند،
زیرا این واژه انسان را متوجه می سازد با مبدأیی ارتباط برقرار ساخته است که از نخستین لحظات وجود تا آخر عمر او و بعد از آن انسان را غرق در الطاف ربوبی خویش می سازد.
2- دعا باید با اخلاص و از صمیم قلب و با حال تضرع و تواضع باشد. تنها با زبان دعا نکند، بلکه روح دعا باید در جان و در تمام ذرات وجود آدمی رسوخ کند.
امام صادق(ع) می فرماید: «خداوند دعایی را که از دل غافل و بی خبر برخیزد، مستجاب نمی کند».
3- دعا باید در حالت بیم و امید باشد.
نه آن چنان از اعمال خود راضی باشید که گمان کنید هیچ نقطة تاریکی در زندگی شما نیست
و هیچ گناهی مرتکب نشده اید و نه آن چنان مأیوس باشید که خود را شایستة عفو و بخشش خدا و اجابت دعا ندانید.
از خود راضی بودن و ندیدن عیب های خویش، ضمن این که جهل مرکب و عامل مهمی برای عقب گرد انسانی و سقوط اخلاقی است،
باعث می شود که انسان به جای عیوب خویش، عیب های دیگران را ببیند؛ یعنی به بیماری که شیطان مبتلا بود «انا خیر منه؛ من از آدم بهترم» مبتلا شود.
چنان که «یأس و نامیدی» هم از دام ها و حربه های شیطان است. شایسته است انسان با دو بال «بیم و امید» حرکت کند آیة «ادعو ربکم خوفا و طمعا»
پیامبرش این است که با بیم و امید خدا را بخوانید.
4-خدا را در پنهانی خواندن، دعا را زودتر به اجابت می رساند «ادعوا ربکم تضرعا و خفیة»؛
بخوانید پروردگارتان را در حال تضرع و در پنهانی» دعا در خلوت با تمرکز فکر و حضور قلب همراه است و به اخلاص نزدیکتر و از ریا و خودنمایی دور است.
به همین جهت دعا در نیمه های شب و در نماز شب، آن هنگام که همگی در خواب راحت به سر می برند، زودتر مستجاب می گردد. پیامبر اکرم(ص) می فرماید:
«خیر الدعا الخفیّ، بهترین دعا آن است که پنهانی (و از روی اخلاص) صورت گیرد».
5- تطهیر مال و ثروت و خانه و زندگی از مالی که از راه غصب، ظلم، رشوه، ربا، دزدی، غش در معامله و فریب پیدا کرده یا مالی که خمس یا زکات و انفاقات آن پرداخت نشده است.
6- اجتناب از خوردن غذای شبه ناک و تطهیر لقمة خود و افراد تحت تکفل از حرام.
7- عدم غفلت از مبارزه با فساد و امر به معروف و نهی از منکر، بی اعتنایی در مقابل فسادهای اخلاقی و اجتماعی و اباحه گری و نادیده گرفته شدن ارزش های دینی:
موجب عدم استجابت دعا می گردد. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «باید امر به معروف و نهی از منکر کنید
. در غیر این صورت خداوند انسان ها شرور ( و کسانی که تعهداتی دینی و اخلاقی ) بر نیکان شما مسلط می کند و هر چه بکنید، مستجاب نمی شود».
8- عمل به پیمان های الهی
نظیر سؤال شما را روزی مردی از امیرالمؤمنین(ع) پرسید و گفت: مگر خداوند نمی فرماید «ادعونی استجب لکم؛ مرا بخوانید ا اجابت کنم شما را »
پس چرا ما هر چه دعا می کنیم، مستجاب نمی شود؟!
حضرت فرمود :« چون دل های شما در هشت مورد خیانت و بی وفایی کرد. آن را اصلاح کنید تا دعایتان مستجاب گردد:
1- خدا را شناختید، ولی حقش را آن گونه که به شما واجب بود، ادا نکردید.
2- به پیامبر خدا ایمان آوردید، آن گاه با سنت و روش او مخالفت کردید و دین و شریعت او را در مقام عمل از بین بردید.
3- کتاب خدا (قرآن) را که بر شما فرود آمد خواندید، ولی به آن عمل نکردید. گفتید «سمعنا و اطعنا ؛ به گوش و دل می پذیریم» ولی در عمل با آن به مخالفت برخاستید.
4- گفتید: خدایا! ما از آتش دوزخ می ترسیم، ولی پیوسته به واسطة گناهان و معاصی خود، به سوی دوزخ شتاب می کنید.
5- گفتید: ما راغب و علاقه مند بهشتیم، ولی مدام کارهایی انجام می دهید که شما را از بهشت دور می سازد.
6- نعمت خدای خود را خوردید، ولی سپاس گزاری نکردید.
7- خداوند شما را به دشمنی باشیطان فرمان داد و فرمود : «ان الشیطان لکم عدوا فاتخذوه عدوّا؛
شیطان دشمن شما است او را دشمن خود بدانید» ولی به زبان با او دشمنی کردید و در عمل به دوستی برخاستید
8-عیب های مردم را برابر دیدگانتان قرار دادید و عیب های خود را پشت انداختید و آن را نادیده » گرفتید.
در نتیجه پشت سر کسی می گویید و ملامت می کنید که خود به آن ملامت سزاوارترید».
بعد فرمود: «با این وضع چه دعایی از شما مستجاب گردد . درصورتی که شما درهای دعا و راه های آن را بسته اید؟
پس راه تقوا پیشه کنید و از خدا بترسید. کارهایتان را اصلاح کنید و امر به معروف و نهی از منکر کنید تا خدا دعایتان را مستجاب کند».
کیفیت شروع دعا
1- دعا باید با حمد و ثنای الهی همراه باشد. جهت آموزش شیوة دعا کردن، دعای فرشتگانی را که حاملان عرش خدا هستند
و فرشتگانی که گرداگرد آن قرار دارند، توصیف نموده است. آنان ابتدا «تسبیح و حمد» خدا را می گویند و ایمان خود را اظهار و ابراز می دارند.
سپس برای مؤمنان استغفار می کنند. آنان می گویند : پروردگارا رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته. تو از گناهان بندگانت با خبری و نسبت به آنان رحیمی .
آنان را که توبه کرده اند و از راه تو می روند، ببخش و بیامرز و از عذاب دوزخ نگاه دار...»
چنان که ملاحظه فرمودید؛ دعا را با تسبیح و تحمید خدا و اظهار ایمان به او و با کلمة طیبیه «ربنا» آغاز نمودند
و از مقام رحمت و علم بی پایانش که از صفات جمال و جلال او است، مدد خواستند سپس در حق دیگران دعا نمودند تا خدا دعا را در حق شان نیز مستجاب گرداند.
2- دعا را ذکر صلوات بر محمد و آل محمد باید شروع نمود، زیرا صلوات درخواست سلام و درود از خداوند برای پیامبر اسلام
و اهل بیت طاهرین اوست که سلام خالق هستی و همة خلایق پاک بر آنان باد این دعا قطعا مستجاب است.
وقتی در ابتدا و انتهای دعا ذکر صلوات قرار گرفت، خداوند به خاطر اول و آخر دعا، آن چه را که در وسط قرار گرفته، اجابت خواهد کرد.
3-تطهیر قلب و روح: از کثافات و کدورت های گناهان، به وسیلة اعتراف به گناه و توبه در پیشگاه خداوند.
4- در پایان، دعا را با تمسک به صفات او به اتمام برسانید، مثلا بگویید، برحمتک یا ارحم الرحمین.
سبحانک الله لا اله انت وحدک لا شرک و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم
برخی موانع استجابت دعا
1-گناه: گناهان سه گونه اثر می گذارند:
الف – توفیق دعا کردن را سلب می کنند.
ب – حالت تضرع و تواضع و توبه و انا به و اشک و گریه را می گیرند و نمی گذارند بنده با حضور قلب، ت
وجه اش به سوی خدا متمرکز گردد و مجذوب نفحت رحمانی او شود.
ج – در صورت خواندن دعا، دعایش مستجاب نمی گردد.
علی(ع) می فرماید: «المعصیه تمنع الاجابه (16) با گناه از اجابت دعا جلوگیری می کنند» در دعای کمیل، شبهای جمعه دقت نمایید،
آن جا که می خوانید : « اللهم اغفرلی الذنوب التی تجس الدعا و... خدایا گناهانی که مانع استجابت دعای من شده اند بیامرز.
2-ترک دعا در هنگام خوشی ها : خداوند به حضرت داود (ع) وحی فرمود: مرا در روزهای خوش و آسایش یاد کن تا من دعای تو را در ایام گرفتاری و سختی اجابت کنم.
3- نافرمانی و رنجاندن والدین.
4- تأخیر انداختن نمازهای واجب از اول وقت.
5- در گفتار ، بد زبان بودن.
6- نسبت به افراد مؤمن سوء ظن داشتن و بد طینت بودن.
7- با برادران یا خواهران مؤمن، دو رویی و منافقانه برخورد کردن.
8 - ترحم نکردن به افراد ضعیف..