با وجود اقتدار آغازین، سلسله جو به تدریج ضعیف شد. سرزمین چین هر روز به واحدهای کوچک سیاسی تجزیه میشد. در دوره «بهار و پاییز» از سال ۷۲۲ تا ۴۸۱ پیش از میلاد، بیش از ۱۷۰ دولت خودمختار در چین به وجود آمدند. در دوره «دولتهای درگیر» از سال ۴۰۳ تا ۲۲۱ پیش از میلاد، نیز فقط هشت یا نه دولت بزرگ وجود داشتند. سرانجام، دولت «چین» که هر روز قدرتمندتر میشد، دولتهای دیگر را مغلوب کرد و بر آنها مسلط شد. نام سرزمین چین از نام همین سلسله گرفته شده است. در سال ۲۴۶ پیش از میلاد، پادشاه نه ساله چین، چنگ بر تخت نشست. او با حمایت مشاوران برجستهاش، خود را فرمانده ارتش نامید و دولتهای پراکنده را یکی پس از دیگری مغلوب کرد. او در سال ۲۲۱ پیش از میلاد، حکومتی مرکزی تاسیس کرد و خود را نخستین خاقان چین نامید. او پس از دو حادثه ننگآور شهرت بدی یافت. این امپراتور دستور داد که تعداد بسیار زیادی از کتابهای تاریخی و همین طور آثار کنفسیوس رادر آتش بسوزانند. تاریخ چین می بایست به خواست او، از زمان تاجگذاریش به بعد نوشته میشد. همچنین شی هوانگ دی، دستور داد ۴۶۰ نفر از دانشمندانی را که در برابر کتابسوزی مقاومت کرده بودند، در درهای بیرون از شهر، زنده به گور کنند.
اقدامات شی هوانگ دی
شی هوانگ دی دستور داد که در سرتاسر قلمروش با خطی واحد که شامل ۳۰۰۰ نشانه بود نگارش شود. بدین ترتیب، در سراسر چین کتیبههای یادبود و سنگ نوشتههایی با خط واحد ساخته شد. همین کتیبهها و نشانهها اساس خط امروزی چین را پدید آوردهاند. امپراتور برای سرتاسر سرزمین چین، مقررات لازم الاجرایی وضع کرد. به دستور او، واحد پول، واحدهای اندازگیری طول و وزن و حتی اندازه پهنای وسایل نقلیه یکسان شد. شی هوانگ دی در پایتخت خود، شین یانگ، مستقر شد که در نزدیکی شیان، در استان شان شی بود. امپراتور فرمان داد جادههایی بسازند که همه بخشهای کشور را به پایتخت متصل کنند. این جاده مستقیم ۵۰ متر عرض و ۹۰۰ کیلومتر درازا داشته و به طرف شمال تا مرکز دشت مغولستان پیش میرفته است.
مرگ شی هوانگ دی
شی هوانگ دی در سال ۲۱۰ پیش از میلاد در سفری اکتشافی درگذشت. مرگ او را ابتدا مخفی نگهداشتند، به طوری حتی همراهان امپراتور نیز متوجه مرگ او نشدند. صفوف ملازمان و خادمان همراه با جسد امپراتور از سراسر چین گذشتند. تابستان گرمی بود و جسد کم کم داشت میپوسید. به همین دلیل دوستان و آشنایان نزدیک امپراتور ارابهای را پر از ماهی گندیده کردند و همراه خود به راه انداختند تا بوی آنها، بوی تعفن جسد را بپوشاند. پس از دو ماه، مراسم خاکسپاری نخستین امپراتور چین در پایتخت و با چنان شکوهی برگزار شد که تا آن زمان سابقه نداشت. کارکنان سیاهپوش دربار و جنگجویان مسلح کنار ورودی دروازه شرقی آرامگاه ایستادند. هدایت مشایعت کنندگان بر عهده راهبی بود که باید ارواح و شیاطین را از آنجا دور میکرد. تابوت چوبی را در عمق ۵۰ متری قرار دادند. در این قسمت نیز، راهبانی به انتظار ایستاده بودند تا مراسم خاکسپاری را اجرا کنند. سوماچین مورخ نوشته است: «بعد از آنکه نخستین امپراتور در گور جای گرفت و فضای داخل مقبره مسدود شد، دروازههای بیرونی و میانی را مهر و موم کردند.»
اقدامات شی هوانگ دی
شی هوانگ دی دستور داد که در سرتاسر قلمروش با خطی واحد که شامل ۳۰۰۰ نشانه بود نگارش شود. بدین ترتیب، در سراسر چین کتیبههای یادبود و سنگ نوشتههایی با خط واحد ساخته شد. همین کتیبهها و نشانهها اساس خط امروزی چین را پدید آوردهاند. امپراتور برای سرتاسر سرزمین چین، مقررات لازم الاجرایی وضع کرد. به دستور او، واحد پول، واحدهای اندازگیری طول و وزن و حتی اندازه پهنای وسایل نقلیه یکسان شد. شی هوانگ دی در پایتخت خود، شین یانگ، مستقر شد که در نزدیکی شیان، در استان شان شی بود. امپراتور فرمان داد جادههایی بسازند که همه بخشهای کشور را به پایتخت متصل کنند. این جاده مستقیم ۵۰ متر عرض و ۹۰۰ کیلومتر درازا داشته و به طرف شمال تا مرکز دشت مغولستان پیش میرفته است.
مرگ شی هوانگ دی
شی هوانگ دی در سال ۲۱۰ پیش از میلاد در سفری اکتشافی درگذشت. مرگ او را ابتدا مخفی نگهداشتند، به طوری حتی همراهان امپراتور نیز متوجه مرگ او نشدند. صفوف ملازمان و خادمان همراه با جسد امپراتور از سراسر چین گذشتند. تابستان گرمی بود و جسد کم کم داشت میپوسید. به همین دلیل دوستان و آشنایان نزدیک امپراتور ارابهای را پر از ماهی گندیده کردند و همراه خود به راه انداختند تا بوی آنها، بوی تعفن جسد را بپوشاند. پس از دو ماه، مراسم خاکسپاری نخستین امپراتور چین در پایتخت و با چنان شکوهی برگزار شد که تا آن زمان سابقه نداشت. کارکنان سیاهپوش دربار و جنگجویان مسلح کنار ورودی دروازه شرقی آرامگاه ایستادند. هدایت مشایعت کنندگان بر عهده راهبی بود که باید ارواح و شیاطین را از آنجا دور میکرد. تابوت چوبی را در عمق ۵۰ متری قرار دادند. در این قسمت نیز، راهبانی به انتظار ایستاده بودند تا مراسم خاکسپاری را اجرا کنند. سوماچین مورخ نوشته است: «بعد از آنکه نخستین امپراتور در گور جای گرفت و فضای داخل مقبره مسدود شد، دروازههای بیرونی و میانی را مهر و موم کردند.»