ستاره های هتل چه معنایی دارند؟
نظریه های هتلداری لااقل ۳۰ راه را برای درجه بندی هتل ها در جهان معرفی می کنند که از طبقه بندی بر اساس تعداد اتاق ها تا فاصله شان نسبت به مرکز شهر متغیر است. اما چیزی که معمولا به عنوان معتبر ترین شکل طبقه بندی معرفی می شود، تعداد ستاره های یک هتل است. با این حال همین معیار معتبر هم وقتی پای عمل به میان می آید چندان قابل اتکا به نظر نمی رسد!
ستاره نمادی جهانی برای طبقه بندی محسوب می شود که درباره هتل ها این نماد هیچ وقت معیار قطعی کیفیت هتل نیست. یعنی حتی در اروپا هم نمی توانید انتظار داشته باشید رتبه بندی هتل ها درست و قطعی از آب در بیاید. آنقدر که گاهی می بینید یک هتل 3 ستاره هم خدمات بهتری نسبت به یک هتل 4 ستاره دارد و هم قیمت بالاتری!
در طبقه بندی هتل ها اگرچه قرار است همه هتل ها با معیارهای یکسان و قابل اعتماد سنجیده و دسته بندی شوند، اما اغلب این هدف برآورده نمی شود. موسسات نظارتی بر هتل ها گاهی فاکتورهایی را در نظر می گیرند که واقعا نشان دهنده برتری یک هتل بر دیگری نیست. مثلا یک هتل مجهز به خاطر کوچکی اش می تواند یک ستاره لقب بگیرد و دقیقا به این دلیل که آسانسور ندارد، شانس بیشتر شدن ستاره هایش را از دست بدهد.
ماجرا وقتی سردرگم کننده تر می شود که بدانید بعضی از کشورها مقررات خاص خودشان را برای این طبقه بندی ها دارند و تعداد ستاره ها بر اساس تعاریف ملی شان تغییر می کند. به طور مثال در آلمان هتل یک ستاره حدی از امکانات را دارد که فقط یک توریست سراپا شوق سفر را قانع می کند! چیزی در حد و اندازه یک وجب جای خواب! اما همین هتل یک ستاره در انگلیس می تواند هتلی باشد که به خاطر قرار گیری اش در مرکز شهر و لا به لای ساختمان های بلند تا این حد تنزل پیدا کرده است. شاید به همین دلیل است که کشته کارهای سفر می گویند ستاره های یک هتل غیرقابل اعتمادترین ویژگی یک هتل است و هیچ وقت دو هتل پنج ستاره حتی در یک شهر مثل هم نیستند.
5 ستاره حلبی
اما با تمام این ها آن چیزی که در دنیا معمولا به عنوان عوامل موثر در رتبه بندی هتل ها در نظر گرفته می شود، کیفیت غذا و سرو آن، امکانات تفریحی و سرگرمی، منطقه ساخت هتل و منظره اطراف آن، تعداد اتاق ها و تفاوت در شکل و شمایل و اندازه آنها، امکانات ورزشی و... است و هتل آپارتمان ها و متل ها هم اصلا در مقوله ستاره قرار نمی گیرند. در یک کلام هرچه
تکنولوژی و سرویس های پیشرفته تری در هتل وجود دارد ستاره آن هتل بالاتر است. اما با این حال بسیاری معتقدند موسسه جهانی رتبه بندی هتل ها موظف است فاکتورهایش را بر اساس مسایل روز ارتقا دهد و مثلا مواردی مانند خوش برخوردی با بچه ها، چند زبانه بودن کارمندان هتل و داشتن امکاناتی متناسب با فرهنگ های مختلف را به فاکتورهای خود اضافه کند! این درست برخلاف نظری است که بر عینی تر کردن فاکتورهای رده بندی تاکید دارد و معتقد است رده بندی باید بر مبنای رضایت مهمان از امکانات مادی هتل باشد نه موارد سلیقه ای که قضاوت درباه آنها سخت است.
ستاره های وطنی
هتل های ایران هم مثل تمام هتل های دنیا که از سیستم طبقه بندی ستاره ای تبعیت می کنند، ویژگی هایی دارند که ممکن است الزاما با تعاریف ارائه شده مطابق نباشند. اما چیزی که مشخص است این است که در حال حاضر به هتل هایی 5ستاره گفته می شود که ضوابط معماری را به دقت رعایت کرده باشند، زمین مورد استفاده شان متراژ مناسبی داشته باشد. مجهز به سونا و استخر باشند و امکاناتی مثل دستگاه چای ساز به همراه چای و كافی میكس و یك بطری آب معدنی، آبمیوه و تنقلات و چندین میان وعده به همراه مسواك و خمیر دندان و سشوار به اتاق ها اضافه کرده باشند.
هر چند که خیلی ها معتقدند ستاره‌های هتل های ما معیار خوبی برای نشان دادن کیفیت نیستند و تنها مهمان را از نظر روحی آماده می کنند اما برای پرداخت مبلغ بالاتر آمادگی داشته باشد و با شنیدن قیمت ها از اقامت در هتل منصرف نشود!