زبور پهلوی تنها نوشته‌ای است که از مسیحیان دوران ساسانی به زبان پهلوی باقی مانده‌است. این اثر که در میان قطعات مکشوفه در تورفان به دست آمده‌است، از زبان سریانی به زبان پهلوی یا فارسی میانه ترجمه شده و مترجم آن از نسطوریان ایرانی بوده‌است. کتابت این نسخه از قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم میلادی (قرن های اول و دوم هجری) است ولی قرائن زبانی دلالت بر قدمت بیش تر این ترجمه دارد. برخی از ویژگی‌های دستوری و واژگانی که در این ترجمه دیده می‌شود، با آنچه در کتاب‌های پهلوی زرتشتی می‌بینیم متفاوت است و در زبور پهلوی تعدادی از کلمات سریانی به عنوان واژه‌های قرضی به کار رفته‌است.
