تیمی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی با کشیدن 200 مو در الگو و تراکمی خاص، توانسته‌اند 1200 تار موی جایگزین را در یک موش رشد دهند.
این نمونه خوبی از یک تحقیق پایه است که می‌تواند منجر به ارائه هدف‌های دارویی بالقوه برای درمان نوعی کچلی موسوم به آلوپسی (طاسی منطقه‌ای) شود.
محققان می‌دانستند که آسیب به فولیکول مو بر محیط مجاور آن اثر می‌گذارد و این که این محیط به نوبه خود می‌تواند بر تولیدمثل مو اثر بگذارد. دانشمندان بر اساس این دانش از پیش موجود، به این باور رسیدند که شاید بتوانند از محیط برای فعال‌کردن فولیکول‌های بیشتر مو استفاده کنند.
برای آزمایش این مفهوم محققان به سرپرستی چی‌چیانگ چین، استراتژیی را برای کشیدن یک به یک 200 فولیکول مو در پیکربندی‌های مختلف بر روی پشت یک موش طراحی کردند.
هنگام کشیدن موها در الگویی با تراکم پایین از ناحیه‌ای با قطر بیش از شش میلی‌متر، هیچ مویی بازتولید نشد. با این حال، کشیدن تراکم بالاتر مو از نواحی دورانی با قطر بین سه و پنج میلی‌متر، بازتولید بین 450 و 1300 مو را موجب شد که این موها شامل موهای خارج از ناحیه کشیده شده بودند.
مشخص شد که فرآیند احیای مو به قانون «سنجش حد نصاب» متکی است که نشان می‌دهد، چگونه یک سیستم به محرک‌هایی که بر تعدادی از موها اثر می‌گذارد، واکنش نشان می‌دهد.
در این حالت، سنجش حد نصاب مشخص می‌کند که چگونه سیستم فولیکول مو بر کشیدن تعدادی از موها تاثیر می‌گذارد.
محققان با استفاده از تحلیل‌های مولکولی نشان دادند، فولیکول‌های کشیده‌شده با آزادکردن پروتئین‌های التهابی، سیگنال استرس می‌دهند؛ این پروتئین‌ها سلول‌های ایمنی را برای ترمیم مکان آسیب‌دیده بسیج می‌کنند.
این سلول‌های ایمنی مولکول‌های سیگنال‌دهنده مانند TNF-α را ترشح می‌کنند که در تراکم خاصی، زمان مناسب رشد مو را به هر دوی فولیکول‌های کشیده‌شده و کشیده‌نشده پیغام می‌دهند.
این تحقیق بدین معناست که ممکن است فرآیندهای مشابهی در فرآیندهای فیزیولوژیکی یا پاتوژنی دیگر اندام‌ها وجود داشته باشند، گرچه آن‌ها مانند بازتولید مو به آسانی مشاهده نمی‌شوند.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Cell منتشر شد.
__________________
