خانواده رزاسه Rosaceae

Atash

افتخاری
2013-07-17
1,568
3,723
0


رزاسه يا گل‌ سرخيان

رزاسه يكي از خانواده­هاي متنوع و پر جمعيت از نظر گونه­هاي گياهي است. گياهان گوناگون آن با كاربرد مختلف ديده مي‌شوند. تعداد زيادي گياهان دارويي، درختان ميوه، بخشي از گياهان زينتي، تعداد زيادي گل‌هاي شاخه بريده يا گياهان آپارتماني در اين خانواده هستند. اجداد رزهاي امروزي نسترن‌ها هستند. نسترن­ها با نام جنسي رزا Rosa در جهان شناخته شده هستند و شامل مجموعه‌اي از گياهان با خواص و كاربردهاي گوناگون مي­باشند. نسترن­هاي شناخته شده­اي در نقاط مختلف ايران بصورت پايه درختان پيوندي و پايه گل­هاي رز پيوندي كشت و كار مي­شوند.

رزا فوئتيدا Rosa foetida
يكي از اين نسترن­هاي بسيار زيباي شناسايي شده در ايران رزا فوئتيدا Rosa foetida است. كه در منطقه كوهستاني كردستان به وفور يافت مي­شود. رزا فوئتيدا درختچه‌اي است با رشد منظم و برگ­هاي درخشان سبز، گل­هاي زرد معطر و منظره­اي بسيار زيبا دارد. اين گياه به تنهايي هم بعنوان درختچه زينتي قابل كشت و كار است.

رزا موشاتا
نسترن ديگري به نام نسترن زرد يا رزا موشاتا است كه در مناطق كوهستاني ايران مي­رويد. اما رايحه مطبوعي كه در رزا فوئتيدا هست در اين گياه وجود ندارد. رزا موشاتا گياهي است كه بافت نامناسب و خاكي با PH بالا را بخوبي تحمل مي­كند.

نسترن شيرازي
نسترن ديگر به نام رز وحشي تحت نام نسترن شيرازي و رزا هميسفريكا گياهي است كه در كوه‌هاي استان فارس به وفور وجود دارد. نسترن ديگري در استان فارس به نام گل دو رو وجود دارد كه در حقيقت يك رزا فوئتيدا استRosa foetida bicolor يا گل آتشين.

گل محمدي Rosa damascena
نسترن بومي و معطر ديگر در ايران رزا دامِسانا يا گل محمدي است. و به عنوان كار اقتصادي در بسياري از نقاط ايران در حال كشت و كار است. گل‌هاي پُر پَر آن تا اواخر مرداد ماه ديده مي‌شود.

تقسيم­بندي رزها
بر طبق تقسيم‌بندي­هاي نه چندان جديد، رزهاي موجود در عالم گياهي به سه گروه بزرگ تقسيم شده‌اند.

رزهاي پرورشي

- رزهاي تك گل؛

- رزهاي خوشه‌اي؛

- رزهاي پا كوتاه مينياتور.

رزهايي كه بصورت تك گل يا يك گل درشت ظاهر مي­شوند. به اين چنين رزهايي بخاطر اينكه كامليا گل درشتي داشته و از خانواده چاي بوده است تي هيبريد يا هيبريد چاي Tea hybrid مي­گويند. تمام گل­هاي شاخه بريده و اكثر رز فضاي سبز از اين دسته رزها هستند.
1- رزهايي كه به حالت خوشه­اي يا چند گلي هستند. تفاوت عمده اين دسته با گروه قبل در اين است كه يك گل درشت­تر در مركز گل و تعدادي گل در اطراف آن وجود دارند. اين رزهاي خوشه­اي را اصطلاحاً رزا گِرَندي­فلوراRosa grandiflora مي­نامند.
2- رزهايي كه اصلاً مصرف شاخه بريده ندارند و به عنوان يك گياه فضاي سبزي و قابل سَربرداري كشت و كار مي­شود. انواع رزهاي مينياتور كه بسيار سريع‌الرشد هستند و به عنوان گياه پرچيني Border plant براي فضاي سبز استفاده مي‌شوند.
تكثير رزها بسته به نوع استفاده آن‌ها متفاوت است. اگر رزا به منظور استفاده در فضاي آزاد كشت مي‌شود بهتر است از روش پيوند روي پايه­هاي نسترن استفاده شود. اما اگر هدف از كشت و كار رزها استفاده از گل­هاي شاخه بريده اين گياهان است مي­توان بوسيله كاتينگ و قلمه برداشتن آن‌ها را تكثير كرد.
نسترن گياهي است كه ميوه­هاي آن به رنگ قرمز و نارنجي است. درون اين ميوه­ها بذرهاي كرك­دار سفيدي وجود دارد كه آن‌ها را از داخل ميوه جدا مي­كنيم و در يك بستر مناسب ترجيحا ‌ً در سنگريزه ياشن نسبتاً درشت قرار داده و مرحله استراتيفيه Stratifieae يا طي دوره سرما را براي آن ايجاد مي­كنيم.سپس اين بذرها را وارد محيط كشت مي­كنيم. محيط كشت مي‌تواند مزرعه و يا حتي يك گلدان باشد.
زمان اجراي پيوند هنگامي است كه ضخامت ساقه­هاي نسترن به اندازه كافي رسيده باشند. عمل پيوند را بايد در فصل مناسب انجام داد. پيوندهاي نيمانيم و پيوندهاي گلخانه­ در ماه‌هاي زمستان انجام مي‌شود، زماني كه پايه فعال و در حال رشد است. از يك گياه در حال خواب و دورمسني پيوندك را انتخاب مي­كنيم و بر روي پايه وصل مي­كنيم.
روش ديگر پيوند جوانه است. اين پيوند را در فصل بهار يا اواخر تابستان انجام مي­دهيم. بعد از استقرار پيوند و اطمينان از گيرايي پيوند، گياه را به محل اصلي آن انتقال مي­دهيم. براي انتقال از گلدان‌هاي معمولي يا پيت­هاي حلبي كه فضاي كافي براي رشد ريشه­هاي گياه دارند استفاده مي­كنيم، و بدون اينكه به ريشه­هاي گياه آسيبي برسد حجم ريشه همراه با خاك را از گلدان جدا مي­كنيم و در زمين اصلي مي­كاريم. بعد از كاشت در زمين نگهداري خاصي احتياج دارد.
ارقام مختلف گياهان رز دوره­هاي متفاوتي از گل­دهي دارند. بعضي از ارقام در طي يك فصل رشد 6 تا 8 بار گل توليد مي­كنند و بعضي ديگر دفعات كمتري، گل­ دهي دارند.
اما در هر حال براي داشتن يك رز سالم و پر گل دو نوع هرس توصيه مي­‌شود :
- هرس سبز يا تابستانه؛
- هرس فرم يا زمستانه.
هرس تابستانه معمولاً پس از پايان هر دوره گل­دهي اتفاق مي‌افتد. تمام دم‌گل و گل­هاي پژمرده شده را برمي­داريم بدين ترتيب جوانه­هاي پايين گل رشد كرده و براي دوره بعد به گل مي­روند. اين هرس از اوايل ارديبهشت تا اوايل آذر ماه بشرط اينكه امكان گل‌دهي باشد قابل انجام است.
هرس زمستانه در اوايل پاييز يا اواخر زمستان انجام مي‌شود و بسته به ضخامت ساقه‌ها نوع هرس متفاوت است. چنانچه ساقه‌ي رز قطور و محكم است 3-2 جوانه را باقي گذاشته و بقيه را حذف مي‌كنيم. اگر شاخه ضعيف بود و امكان رشد همه جوانه‌ها وجود نداشت 6- 5 جوانه باقي گذاشته و بقيه را حذف كنيد.
نگهداري شاخه رز: بعد از بريدن و انتقال به گلدان (در طول و ارتفاع بريده مي‌شود)، بخش‌هايي از انتهاي ساقه كه حالت لزج و بيمارگونه دارد را قطع كنيد و براي نگهداري ساقه استفاده از تركيبات نقره، ساكارز و اتانول 5% توصيه مي‌شود.
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: zelzeleh و Sina

درباره ما

  • خوش آمدید ؛ یه حسِ خوب یک انجمن است که شما می توانید در آن عضو شده از امکانات آن استفاده کرده و دوستان جدید پیدا کنید. این مجموعه دارای نظارت 24 ساعته بوده تا محیطی سالم را برای کاربران خود فراهم آورد،از کاربران انتظار می رود که با رعایت قوانین ما را برای رسیدن به این هدف یاری کنند.
    از طرف مدیر وب سایت:
    "همواره آرزو دارم که هربازدید کننده ای بعد از ورود به انجمن، با یه حسِ خوب اینجارو ترک کنه!"

منوی کاربر