۩ ❀ ۩ اقیانوس صبر و صلابت ۩ ❀ ۩ ویژه نامه وفات حضرت زینب سلام الله علیها
زینب(س)، آبروی صبورى و آیت بزرگ ایستادن است
و کدام مفسر و تفسیر به ژرفای بطن در بطن این آیت سترگ راه خواهد یافت. اگر او نبود،چه کسی انگاره ناتوان بودن زن را از ذهنها میشست؟
چه کسی توانایی و عظمت زن را چونان خورشید
بر پلکهایی که به کجبینی و کمبینی و بدبینی عادت کردهاند، میتاباند؟
حدیث دردهای زینب(س) را هیچ قلمی برنمیتابد.
هیچکس نیست که بیقراری اشکها را در مرور
غمهای زینب(س) پشت پلکهایش تجربه نکند.
هیچ عاطفهای نیست که شنیدن
آنچه بر زینب(س) رفت، طوفانیاش نکند.
عاشورا، خونی بود که با حلقوم زینب(س) به کوچه های کوفه و شام کشیده
شد و سپس در فواره بلند خون شهیدان و شعر شورانگیز شیعی، به امروز رسید.
ما مدیون عاشوراییم. ا
گر آن روز زینب(س) کتاب قطور صبوری را تدوین نمی کرد، امروز
هیچ کس را معیار صبوری نبود. زینب(س) حجت شکیبایی است و آیه بردباری.
در شکننده ترین لحظه ها و در ازدحام آزمون ها و آتش و آوارگی، کیست
که فصلی از کتاب زینب(س) را بخواند و حقارت رنج خود را در مقایسه
با آن رنج های کوه شکن درنیابد.
منطقة عملیاتی زینب(س)، این بانوی صبور بنی هاشم، منطقه فراگیر
دردها و درمان های بشری است و فرماندهی کریمانه این عملیات دنباله دار
همه جبهه های اسارت را در بردارد.
مَسندِ علمی حضرتش چنان شاخص بود که او را «راوی حدیث» خواندند؛
حکایت بیماری پدر، داستانِ نزول سفره آسمانی
برای مادر، سرگذشت میلاد برادر و... .
زلالِ علم، از چشمه جانش میجوشید و آنگاه که با پدر
در «کوفه» بودند، زنان را، احکام شرعی و قرآن می آموخت.
او خویش را مهیّا میکرد تا خطبه های خورشیدی و آتشین خود
را، بیهیچ بیمی از ستم پیشگان دوران، بر زبان جاری سازد.