[h=2]جایگاه فیزیوتراپی مدرن در ورزش قهرمانی وزنه برداری[/h]
[h=1]بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی در وزنه برداران تیم ملی ایران
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - پژوهشي
بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی در وزنه برداران تیم ملی بزرگسالان ایران در سال 93 حاکی از آن بود که 58 درصد آسیب های آنها به شکل حاد و در حین تمرین ایجاد می شود ضمن این که 42 درصد از وزنه برداران از آسیب های مزمن و قدیمی خود که بالغ بر شش ماه از آن گذشته بود، رنج می بردند.
سعید میکائیلی، فیزیوتراپیست تیم ملی وزنه برداری در سال 1393 با توجه به تحقیقاتی که از ورزشکاران وزنه بردار انجام داده به خبرنگار پژوهشی ایسنا گفت: وزنه برداران برای انجام حرکات خود علاوه بر داشتن میزان قدرت کافی، به سرعت، تکنیک، تعادل و هماهنگی نیز نیاز دارند، به دلیل اینکه ایجاد تعادل بین این فاکتورها در حین انجام حرکات سنگین بسیار دشوار است، از این رو این دسته از ورزشکاران در معرض آسیب های عضلانی اسکلتی بسیاری قرار دارند. برای پیشگیری و درمان آسیب های ناشی از ورزش وزنه برداری، شناخت میزان شیوع این اختلالات اسکلتی عضلانی ضروری است.
وی خاطرنشان کرد: برای انجام این مطالعه میدانی، 12 نفر از وزنه برداران بزرگسال کشورمان که سابقه بیش از 10 سال ورزنه برداری حرفه‌یی را در کارنامه خود داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی در دوره ای انجام شد که این ورزشکاران تمرینات پرفشار خود را برای آمادگی هرچه بیشتر برای بازی های آسیایی این چئوان انجام می دادند. برای بررسی میزان و شایعترین محل های آسیب در این ورزشکاران از ارزیابی ها و پرسشنامه های اختصاصی درد (پرسشنامه ی Nordic) استفاده شد.
نتایجی که از بررسی های بدست آمد نشان می دهد که زانوها (به ویژه زانوی غالب) با 85 درصد، کمر با 70 درصد و شانه ها با حدود 50 درصد شایع ترین ناحیه ها در به وجود آمدن آسیب هستد، در حالی که میزان شیوع آسیب در سایر نواحی از جمله مچ دست، آرنج و مچ پا کمتر از 20 درصد می باشد.
به گفته این پژوهشگر، نکته قابل توجهی که بررسی ها نشان می دهد این است که اکثر وزنه برداران با وجود آسیب های مختلف تمایلی به استراحت برای بهبود آسیب خود ندارند و ترجیح می دهند با همان وضعیت آسیب به تمریناتشان ادامه دهند که البته این موضوع باعث می شود شدت آسیب های ورزشکاران بیشتر شود و در نتیجه نیاز به اقدامات درمانی و فیزیوتراپی بیشتری داشته باشند.
طبق گفته های خود ورزشکاران در حدود 90 درصد از آنها، درد و ناراحتی ایجاد شده در ورزش منجر به اختلال عملکرد در فعالیت روزانه شان می‌شود.
میکائیلی افزود: اکثر آسیب های ایجاد شده در وزنه برداران به علت شدت بالای تمرینات و عدم دادن فرصت کافی از سوی مربیان و ورزشکاران برای ریکاوری و بهبود آسیب های قبلی می باشد که البته با توجه به اهمیت ورزش قهرمانی در این سطح از ورزش، این موضوع انکارناپذیر به نظر می رسد.
به گفته این فیزیوتراپیست، تحقیقات انجام شده در یک دوره یک ماهه نشان داده که داشتن جلسات فیزیوتراپی منظم (سه جلسه در روز و شامل لیزرتراپی، کامبینیشن تراپی، کینزیوتیپینگ و درای نیدلینگ) و طراحی تمرینات اختصاصی توسط فیزیوتراپیست ورزشی برای این ورزشکاران منجر به کاهش آسیب دیدگی هایشان به میزان 18درصد می‌شود. ضمن این که با حضور فیزیوتراپیست مجرب ورزشی و ماساژور حرفه ای در کنار تیم و طراحی تمرینات اختصاصی گرم کردن وسرد کردن زیر نظر مربی و فیزیوتراپیست، می توان از شدت و میزان آسیب ها در این ورزشکاران کاست و آنان را برای ورزش قهرمانی آماده تر کرد.
انتهای پیام
کد خبرنگار: 90062[h=1]بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی در وزنه برداران تیم ملی ایران
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - پژوهشي
کد خبر: 94022212919
سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۳
سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۳
برای مشاهده لینک نیاز به ثبت نام دارید؛ برای ثبت نام کلیک کنید
بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی در وزنه برداران تیم ملی بزرگسالان ایران در سال 93 حاکی از آن بود که 58 درصد آسیب های آنها به شکل حاد و در حین تمرین ایجاد می شود ضمن این که 42 درصد از وزنه برداران از آسیب های مزمن و قدیمی خود که بالغ بر شش ماه از آن گذشته بود، رنج می بردند.
سعید میکائیلی، فیزیوتراپیست تیم ملی وزنه برداری در سال 1393 با توجه به تحقیقاتی که از ورزشکاران وزنه بردار انجام داده به خبرنگار پژوهشی ایسنا گفت: وزنه برداران برای انجام حرکات خود علاوه بر داشتن میزان قدرت کافی، به سرعت، تکنیک، تعادل و هماهنگی نیز نیاز دارند، به دلیل اینکه ایجاد تعادل بین این فاکتورها در حین انجام حرکات سنگین بسیار دشوار است، از این رو این دسته از ورزشکاران در معرض آسیب های عضلانی اسکلتی بسیاری قرار دارند. برای پیشگیری و درمان آسیب های ناشی از ورزش وزنه برداری، شناخت میزان شیوع این اختلالات اسکلتی عضلانی ضروری است.
وی خاطرنشان کرد: برای انجام این مطالعه میدانی، 12 نفر از وزنه برداران بزرگسال کشورمان که سابقه بیش از 10 سال ورزنه برداری حرفه‌یی را در کارنامه خود داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی در دوره ای انجام شد که این ورزشکاران تمرینات پرفشار خود را برای آمادگی هرچه بیشتر برای بازی های آسیایی این چئوان انجام می دادند. برای بررسی میزان و شایعترین محل های آسیب در این ورزشکاران از ارزیابی ها و پرسشنامه های اختصاصی درد (پرسشنامه ی Nordic) استفاده شد.
نتایجی که از بررسی های بدست آمد نشان می دهد که زانوها (به ویژه زانوی غالب) با 85 درصد، کمر با 70 درصد و شانه ها با حدود 50 درصد شایع ترین ناحیه ها در به وجود آمدن آسیب هستد، در حالی که میزان شیوع آسیب در سایر نواحی از جمله مچ دست، آرنج و مچ پا کمتر از 20 درصد می باشد.
به گفته این پژوهشگر، نکته قابل توجهی که بررسی ها نشان می دهد این است که اکثر وزنه برداران با وجود آسیب های مختلف تمایلی به استراحت برای بهبود آسیب خود ندارند و ترجیح می دهند با همان وضعیت آسیب به تمریناتشان ادامه دهند که البته این موضوع باعث می شود شدت آسیب های ورزشکاران بیشتر شود و در نتیجه نیاز به اقدامات درمانی و فیزیوتراپی بیشتری داشته باشند.
طبق گفته های خود ورزشکاران در حدود 90 درصد از آنها، درد و ناراحتی ایجاد شده در ورزش منجر به اختلال عملکرد در فعالیت روزانه شان می‌شود.
میکائیلی افزود: اکثر آسیب های ایجاد شده در وزنه برداران به علت شدت بالای تمرینات و عدم دادن فرصت کافی از سوی مربیان و ورزشکاران برای ریکاوری و بهبود آسیب های قبلی می باشد که البته با توجه به اهمیت ورزش قهرمانی در این سطح از ورزش، این موضوع انکارناپذیر به نظر می رسد.
به گفته این فیزیوتراپیست، تحقیقات انجام شده در یک دوره یک ماهه نشان داده که داشتن جلسات فیزیوتراپی منظم (سه جلسه در روز و شامل لیزرتراپی، کامبینیشن تراپی، کینزیوتیپینگ و درای نیدلینگ) و طراحی تمرینات اختصاصی توسط فیزیوتراپیست ورزشی برای این ورزشکاران منجر به کاهش آسیب دیدگی هایشان به میزان 18درصد می‌شود. ضمن این که با حضور فیزیوتراپیست مجرب ورزشی و ماساژور حرفه ای در کنار تیم و طراحی تمرینات اختصاصی گرم کردن وسرد کردن زیر نظر مربی و فیزیوتراپیست، می توان از شدت و میزان آسیب ها در این ورزشکاران کاست و آنان را برای ورزش قهرمانی آماده تر کرد.
انتهای پیام