اشعار امام زمانی

[zahra]

اشعار امام زمانی


با سلام خدمت دوستان

در اینجا می خواهیم سروده های امام زمان (عج) را بخوانیم دوستانی که شعری درباره ی امام زمان(عج)به خاطر دارند می توانند ما را نیز بهره مند کنند

ههمچنین اگر سخنان زیبا را نیز به یاد دارید از انها هم بهره من میشیم

((یا اباصالح))
یا اباصالح
عشق تورا کجاپیداکنم؟
رخ زیبایت راکجا پیدا کنم؟
اگر من شیفته ی توام پس چرا کاری نمیکم؟
زیبایی نطرت را حس نمی کنم؟
می دانم همیشه نظرت به من هست
منم ان بی وفایی که نطری به توندارم
تویی ان حجت خدا
تویی ان موعود مصطفا
ای عشق پایان ناپذیر
یا ابا صالح
عمری ست والعجل فرجهم میگوییم
ای کاش این ندا را با سوز دل بگوییم
یا اباصالح
این دل است که تورا درمی یابد
این عشق ذاتی ست که تورا پیدا می کند
که عشق توسیرابم نمی کند

((انتظار))


​

ما با تو که روبرو شدیم آقا جان!

پیش تو بی آبرو شدیم اقا جان!

خواندیم تو را و خودمان خوابیدیم

چوپان دروغگو شدیم آقا جان!

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو

اما گله بی شمار داریم از تو

ما منتظر تو نیستیم آقاجان

تنها همه «انتظار» داریم از تو



یک شب از دفتر عمرم صفحاتی خواندم
چون به نام تو رسیدم لحظاتی ماندم!
همه دفتر عمرم ورقی بیش نبود
""همه ی آن ورق حسرت دیدار تو بود""


اللهم عجل لولیک الفرج...

 

[zahra]

سرما، اگر غلاف کند تازیانه را
غرق شکوفه می کنی ای عشق! خانه را
با سرخ گل بگوی که تیغی به من دهد
تیغی چنان که بگسلد این تازیانه را
هر میوه باغ و باغ بهاری شود اگر
تأئید تو به بار رساند جوانه را
کوچکترین نسیمت اگر یاریم کند
طی می کنم خزان بزرگ زمانه را
با اشکم آب دادم و با نورت آفتاب
وقتی دلم به یاد تو افشاند دانه را
ای عشق! ما که با تو کناری گرفته ایم
سر سبز و پر شکوفه بدار این کرانه را
با دست خود به شاخه ببندش وگرنه باز
توفان ز جای می کند این آشیانه را
عشق! ای بهار مستتر!اباد کن این آشیانه را

 

[zahra]

الا یا ایها المهدی مدام الوصل ناولها
كه در دوران هجرانت بسی افتاد مشكلها
صبا از نكهت كویت نسیمی سوی ما آورد
ز سوز شعلة شوقت چو تاب افتاد در دلها
چو نور مهر تو تابید بر دلهای مشتاقان
ز خود آهنگ حق كردند، بربستند محملها
دل بی بهره از مهرت حقیقت را كجا یابد؟
حق از آیینة رویت تجلی كرد بر دلها
به كوی خود نشانی ده كه شوق تو محبان را
ز تقوا داده زاد ره، ز طاعت بست محملها
به حق سجاده تزیین كن مهل محراب و منبر را
كه دیوان فلك صورت از آن سازند محفلها
شب تاریك و بیم موج و گردابی چنین حائل
ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحلها
اگر دانستمی كوبت سبو می آمدم سویت
خوشا گر بودمی آگه ز راه و رسم منزلها
چو بینی حجت حق را به پایش جای فشان ای فیض
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها


غزل از فیض کاشانی به استقبال از غزل های حافظ

 

[zahra]

مثل هر بار برای تو نوشتم:

دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟

و ای کاش که این جمعه بیایی!

دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟


تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:

که چرا هیچ نگویند

مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟

و عجیب است

که پس از قرن و هزاره

هنوزم که هنوز است

دو چشمش به راه است

و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است

که گویند

به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!

و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!


=-=-=
جواب امام زمان:

تو خودت!

مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،

ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟

تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟

باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت ، ز هدایت ، ز محبت ،

ز غمخوارگی و مهر و عطوفت

تو پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟

چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟

چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟

چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟

چه کسی راه به روی تو گشوده؟

چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد

چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...

و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...

تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!

هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...

هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی.

خواهش نفس شده یار و خدایت ،

و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت ،

و به آفاق نبردند صدایت

و غریب است امامت

من که هستم ،

تو کجایی؟

تو خودت کاش بیایی

به خودت کاش بیایی...!

 

[zahra]

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور

پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم؟

سالهاست منتظر سیصد و اندی مرد است

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

اگر آمد، خبر رفتن ما را بدهید

به گمانم بنا نیست کنارش باشیم

 

[zahra]

دعا پشت دعا
برای امدنت
گناه پشت گناه
برای نیامدنت
دل درگیر میان دو انتخاب
کدام اخر؟
امدنت یا نیامدنت؟؟؟

 

[zahra]

فرض کن،حضرت مهدی به توظاهر گردد!
ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری؟
خانه ات لایق اوهست،که مهمان گردد؟
لقمه ات درخور اوهست که نزدش ببری؟
پول بی شبهه وسالم ز دارائی خود،
آنقدر هست که یک هدیه برایش بخری؟
حاضری گوشی همراه تورا چک بکند،
باچنین شرط که در حافظه اش دست نبری؟
واقفی گر تو برعمل خویش ،بیش ازدیگران،
میتوان گفت تورا شیعه ی أثنی عشری...

 

[zahra]

از تو گفتن ها
به تيراژ بي نهايت چاپ مي شود،
مي رود کتابخانه ها.
عمل کردن اما هنوز
در انبارهاي غفلت
خاک کج فهمي مي خورد!