اسوه احسان *ویژه نامه ولادت فرخنده امام حسن مجتبی علیه السلام*
«يا كريم اهل بيت»
مي‌آيي از آبي‌ترين كرانه‌هاي نور؛ تا سخاوت دريايي تو
عرصه‌اي باشد براي طلوع دومين خورشيد امامت در تيرگي زمين.
كريم اهل بيت، اي باغبان نور! با خنده‌هاي غنچه به مهماني آمدي،
ما جشن آفتابي آيينه تو را در چهره علي به تماشا نشسته‌‌ايم
امروز، گل به خانه زهرا رسيده استيعني خدا جمال تو را آفريده است.
اي كمال سخاوت! زمين آغوش خود را گشوده است تا
با تو بپيوندد و دل بي‌قرار خود را به درياي تو بزند.
يا كريم اهل بيت! تو آن آيه‌اي كه از سوره كوثر نازل مي‌شوي
تا منجي روز محشر باشي. تو آمدي و پرده‌هاي شب را كنار
زدي تا در زلالي سينه‌ات، پرنده ايمان، دوباره اوج بگيرد.
درآ كه در دل خسته توان درآيد باز
بيا كه در تن مرده روان درآيد باز
بدانيد كه خدا شما را بيهوده نيافريده و سر خود رها نكرده ، مدت عمر شما را معين كرده ،
و روزى شما را ميانتان قسمت كرده ، تا هر خردمندى اندازه خود را بداند و بفهمد كه
هر چه برايش مقدر است به او مى‌رسد ، و هر چه از او نيست به او نخواهد رسيد ،
خدا خرج دنياى شما را كفايت كرده و شما را براى پرستش فراغت بخشيده
و به شكرگزارى تشويق كرده ، و ذكر و نماز را بر شما واجب كرده
و تقوى را به شما سفارش كرده ،
و آن را نهايت رضايت‌مندى خود مقرر ساخته .
زمان با تمام شتابی که داشت، گویی متوقّف شده بود
و نبض هستی، با تمام هیجانش، جریان کُندی داشت!
خیل فرشتگان، با بالهای پرندین، کوچه های بلورین آسمان را اذین میبستند
و حضرت جبریل علیه السلام در انبوه رنگین کمان، بر آسمانِ «مدینه» بال گسترده بود.
در خانه امامت و رسالت، نور و ولایت و در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام ،
خورشیدی طلوع میکرد که تمام هستی، در انتظار پرتوافشانی اش بود؛
خورشید بیبدیلِ شرافت و نَسَب،
کرامت و زهد، رحمت و مهر و شهادت و عشق.
میوه جلوهزار طوبی، آیینه تجلّیگاهِ پرتو ذات و تبلور عشق در عاطفه آباد ولایت!
که اوّلین اختر آسمان فروز «تشیّع» است و کریمترین نخلِ بوستانِ آل اللّه.
آغوش آسمانی جبریل علیه السلام قنداقه مولود را لمس میکند
و انعکاس زیباییاش بر آسمان تابیده میشود.
کیست این مولود؟ چه نام دارد؟
کسی برای نامگذاری، تعجیل نمیکند. نوبتِ سروش آسمانی است؛
لب به دعا میگشاید: یا مُحسنُ بِحَقِّ الْحَسن! آری!
این تصویر، همان فَتَبارَکَ اللّهُ اَحسَنُ الْخَالِقینْ است؛
تفسیر اللّهُ جَمیلٌ و هُوَ یُحِبُ الجَمالْ!
بت پرستان، رخِ خورشید تو را گر بینند
بر قد و قامتِ زیبای تو، ایمان آرند
شمّهای گر ز تو در عالم علوی برسد
قدسیان رقص برین گنبدِ گَردان، آرند
جان و دل، هر دو فدای شِکرستانِ تو باد
آب «کوثر» چو از آن چاه ز نخدان آرند!
نهایت شادمانی بر لبهای حضرت زهرا علیهاالسلام نقش میبندد؛
این مولود، اولین میوه پیوند میان رسالت و امامت است.
اولین تبلور عشق و ایمان، طراوت و شور.
اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!
با شادمانی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و علی علیه السلام ، زهرا علیهاالسلام
و جمیع ملایک آستان کبرایی حضرت حق (جلّ جلاله) همراه میشویم
و عاشقانه میگوییم: مولاجان، ابا محمد،
حسن بن علی علیه السلام ، ولادتت مبارک!
ماه به نیمه رسیده است و در کامل ترین صورت خویش به جلوه گری،
دست افشانی می کند و ستارگان گرداگردش به تکاپو درآمده اند.
آری، میلاد شکوهمند امام برگزیده، زینت عرش الهى، فرزند جمیل پیامبر رحمت است.
امشب که فرشتگان سخن می گویند
گویا سخن از زبان من می گویند
ذکر لبشان شنیدنی تر شده است
در ارض و سماء حسن حسن می گویند
ماه میهمانی خدا به نیمه رسیده است؛
ماهی که فرشتگان، دسته دسته بین زمین و آسمان در رفت و آمدند
و هاله های نور اهل ایمان را بالا می برند، و هوا عطرآگین بال آنهاست.
ناگهان، صدای هلهله ای به گوش می رسد. صدای تسبیح؛
صدای شور و نشاط عرشیان. نوری متولد می شود که از عرش تا فرش
را می گستردو جلوه حضور این نور آسمانی، در خاندان وحی رخ می نماید.
آری، امشت خانه علی(ع) و فاطمه(س) غرق در شادی تولد نخستین فرزند است.
امشب تجلی حسن ازلی است که در چهره دلگشای چهارمین معصوم،
حسن بن علی(ع) نمایان می شود و با آمدنش، جان ها را صفایی دیگر می بخشد.
مقدمش مبارک.
مژده ای دل نور چشم مرتضی آمد خوش آمد شام میلاد امام مجبتی آمد خوش آمد غم مخور ای دل که در ماه دعا و استجابت بهر تأثیر دعا، روح دعا آمد خوش آمد
حسن علیه السلام گل حسنِ یوسف باغ پیامبر است. عکس این گلِ حسن یوسف در آینه را بانوان بهشت، تا ابد آه می کشند. حُسن حسن، نیمه سیبی است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم
به فاطمه علیهاالسلام هدیه داد.
نگاه فاطمه به هر طرف رو کند، آفتاب به آن سور رو می کند؛
فاطمه علیهاالسلام ملکه آفتابگردان های دنیاست و حسن علیه السلام
گلی که در سایه اش قد کشیده است. امشب ستاره ها جشن ساده علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام
را چراغانی می کنند.امشب گلدان آغوش فاطمه، سرشار از عطر این گلِ آسمانی خواهد شد.
امشب بوی سیب، مدینه را بیهوش می کند؛
سیبی که عطرش، روزها و سال ها و قرن ها را در می نوردد، سیبی که عرشی است. این جا خانه فاطمه است. این جا ملکوت عطر سیب است. امشب کائنات در هوای سیب شناورند، حالا هر کس یک جرعه از این
عطر آسمانی می خواهد؛ هرکس می خواهد کفش های نسیم
را بپوشد و یک سبد سلام و صلوات با خودش بیاورد.
امشب شبِ نزول عطر سیب و بالِ فرشته است.همه می دانند، قدر امشب کم از شب قدر نیست.
امشب در خانه فاطمه علیهاالسلام کودکی به دنیا می آید؛
کودکی که آمدنش، آسمان را به زمین می آورد.
روییدن گل زیبای مجتبوی در بوستان حُسن نبوی، سبط اکبر، الگوی کامل و آیینه جمال که میلادش در نیمه رمضان، رویش گلی در بوستان ماه خدا بود، بر همه مسلمانان جهان مبارکباد.
سلام بر مجتبای آل محمد، فرزند برومند علی و زهرا
که گوهر دریای فضیلت بود.
سلام بر آن آیینه حسن ازلی که تولد فرخنده اش
درآستانه شب های قدر، برکتی مضاعف بر سفره
افطار و سحر روزه داران است.
سلام بر او که دل های شیعیان، با نسیم روح نواز نام زیبایش صفا می گیرد و یاد او همچون عطر بهشتی مشام
جان ها را می نوازد.
