جنگنده های F-2 كه برای وزارت دفاع ژاپن ساخته شده ،نتیجه برنامه الحاق توسعه ای ژاپن و امریكاست.صنایع سنگین میتسوبیشی سازنده اولیه است و شركت لاكهید مارتین اكروناتیك بعنوان اصل امریكایی این مجموعه است.
F-2A نوع تك سرنشین آن است و F-2B نوع دو كابینه یا دو صندلی آن است.وزارت دفاع ژاپن در نظر داشت كه 130 جنگنده F-2 را تهیه كنند (83 تك كابین و 47 عدد دو كابین).با اینكه تا به حال 76 سفارش انجام شده ،اما آینده این برنامه نامشخص است.
در سال 1987 میلادی وزارت دفاع ژاپن چندین مدل ازF-16C را به جای FS-X ژاپنی كه انتخاب كرده ،جایگزین جنگنده F-1 میتسوبیشی كند و در سال 1988 میتسوبیشی بعنوان سازنده اصلی این جنگنده انتخاب شد كه این جنگنده را F-2 نام گذاشتند.این برنامه شامل انتقال تكنولوژی از امریكا به ژاپن بود و در تقسیم هزینه 60 درصد سهم ژاپن و 40 درصد سهم امریكا می شد.
چند نمونه با سقف پرواز بالا توسعه یافتند و آزمونهای برداری این نمونه در سال 1997 با موفقیت انجام شد و هواپیما در سال 1998 تولید شد.اولین تولید هواپیما در سپتامبر سال 2000 وارد وزارت دفاع ژاپن شد و طی این انتقال بیش از 49 هواپیمای F-2 به ژاپن منتقل شدند.هواپیماها در بخش جنوبی كوماكی ، میتسوبیشی در ناگویا مونتاژ می شوند.
طراحی :
كاواساكی مسئول ساخت بخشهای میانی بدن هواپیما و همچنین قسمتهای مربوط به چرخ اصلی و موتور است.میتسوبیشی بخش جلویی بدنه هواپیما و بالها را می سازد.میتسوبیشی همچنین ساختار جعبه بال پایینی را كه شامل پوسته و كلاهك و … را طراحی می كند و آنها را از تركیب گرافیت و اكسپوسی می سازد.
این اولین كاربرد تكنولوژی CO-CURED در یك محصول جنگنده است.كارخانه فوجی ،سطح بال بالایی ،كیفیت بالها،رادوم ها،فلیبرونها و بخشهای كاهش هوای موتور و بخش دم هواپیما را می سازد .شركت لاكهید مارتین بخش انتهایی بدنه هواپیما ،بخشهای كناری بالها و لبه جلویی هواپیما را تامین می كند.
كابین خلبان:
كابین خلبان به سه صفحه چند كاره مجهز شده كه شامل یك صفحه كریستالی مایع از YOKOGAWA می باشد.صفحه بالای سر خلبان توسط SHIMADZUتوسعه یافت.
تسلیحات:
سیستم رفاهی الكترونیكی درون هواپیما ،سیستم كامپیوتری و رادار فعال توسط میتسوبیشی الكتریك توسعه یافتند.
یك تفنگ M61A1 چند لوله در انتهای یكی از بالها قرار گرفته است.13 نقطه سخت برای حمل سیستمهای اسلحه وجود دارد .یكی در بخش مركزی ،یكی در نوك بالها و پنج نقطه دیگر در زیر هر یك از بالها قرار گرفته شده است.سیستم كنترل و نگهداری توسط لاكهید مارتین تامین شده است.
در این هواپیما 2 اتصال ریل مشترك وجود دارد كه توسط NIPPI تولید شده است.این هواپیما قادر به مستقر كردن موشك هوا به هوای سایز متوسطSPARROW بنام AIM-7 F/M و بمبهای جانبی كوچك AIM-9L و همچنین موشك هوا به هوای كوچك AAM-3 متعلق به صنایع سنگین میتسوبیشی می باشد.
F-2 مجهز به موشكهای ضد ناو ASM-7 و ASM-2 می باشد.میتسوبیشی توسعه موشكهای ضد ناو سری 80 و ASM-7 و ASM-2 را در سال 1980 در اصل برای جنگنده F-1 آغاز كرد.
هواپیمای جنگی همچنین می تواند بمبهای 500IB و بمبهای خوشه ای و راكت انداز را با خود حمل كند.خط مركزی و نقاط سخت بال داخلی مخازنی را با ظرفیت 4400 كیلوگرم سوخت می تواند حمل كند.
كنترل پرواز:
لاكهید مارتین مسئول سیستم پرواز در این هواپیما می باشد.سیستم پرواز دیجیتالی هواپیما توسط الكتریك اویشن ژاپن و هانی ول توسعه داده شده است.این روش پرواز شامل ارتقا ،كنترل ، موقعیت سنجی و كنترل بار در طول مانورها می باشد.
ارتباطات:
سیستمهای ارتباطی موجود در F-2 شامل یك AN/ARC-164 است كه با باند یو اچ اف عمل می كند و توسطRAYTHEON تامین شده است و یك كانال V/UHF كه توسط NEC تهیه شده است.یك رادیوی HFكه توسط تهیه و توسعه یافته شده است.
موتور:
این هواپیما با یك موتور توربوفن سوختی F110-GE-129 جنرال الكتریك تجهیز شده است.این موتور تا 7/131 كیلونیوتن توسعه یافته و سرعت آن به 2 ماخ می رسد.